навуго́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.
1. Лінейка ў выглядзе трохвугольніка, пры дапамозе якой вычэрчваюцца прамыя вуглы і праводзяцца перпендыкулярныя лініі.
2. Накладка для замацавання або аздаблення вуглоў (рамы, скрыні і пад.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
наёмны, -ая, -ае.
1. Які працуе па найме або які выконваецца наёмнай сілай.
Н. рабочы.
Наёмная праца.
2. Які здаецца ў наём за пэўную плату.
Наёмная кватэра.
3. Падкуплены, прадажны.
Н. забойца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
накане́чнік, -а, мн. -і, -аў, м.
Невялікі каўпачок, звычайна падобны на конус, які насаджваецца на канец чаго-н. або прымацоўваецца да канца чаго-н.
Аловак з наканечнікам.
Чахол шаблі з бліскучым наканечнікам.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
гвозд, гвазда́, М -дзе́, мн. гвазды́, гваздо́ў, м.
Металічны або драўляны завостраны шпень для забівання ў што-н., для змацавання чаго-н. з чым-н.
Прыбіць дошку гваздамі.
|| прым. гваздавы́, -а́я, -о́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
глыну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; зак., што і без дап.
1. гл. глытаць.
2. Перакусіць або выпіць (разм.).
Глыні трохі перад адыходам.
◊
Глынуць гора (слёз) (разм.) — перанесці многа цяжкасцей.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
гумары́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.
1. Аўтар або выканаўца гумарыстычных твораў.
2. Чалавек, схільны да гумару.
|| ж. гумары́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.
|| прым. гумары́сцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дасці́пны, -ая, -ае.
1. Які вызначаецца вострым розумам, незвычайным уменнем ярка, трапна, смешна або з’едліва выказаць думку.
Д. чалавек.
Д. фельетон.
Д. жарт.
2. Цікаўны, дапытлівы.
Дасціпнае дзіця.
|| наз. дасці́пнасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дацэ́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.
Вучонае званне выкладчыка вышэйшай навучальнай установы або супрацоўніка навуковай арганізацыі, якое папярэднічае прафесару, а таксама асоба, якая мае гэта званне.
|| прым. дацэ́нцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
двайко́вы, -ая, -ае.
Звязаны з дзвюма велічынямі або які складаецца з двух кампанентаў.
○
Двайковая сістэма злічэння — пазіцыйная сістэма злічэння з асновай 2 (для запісу ліку выкарыстоўваюцца толькі дзве лічбы — 0 і 1).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дво́йка, -і, ДМ дво́йцы, мн. -і, дво́ек, ж.
1. Лічба
2.
2. Група з двух чалавек або двух аднародных прадметаў.
3. Нездавальняючая школьная адзнака.
4. Назва чаго-н., абазначанага лічбай 2.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)