перастры́гчыся, ‑стрыгуся, ‑стрыжэшся, ‑стрыжэцца; ‑стрыжомся, ‑стрыжацеся, ‑стрыгуцца; зак.

1. Пастрыгчыся нанава, іначай. Перастрыгчыся пад бокс.

2. Пастрыгчыся — пра ўсіх, многіх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

поліметалі́чны, ‑ая, ‑ае.

Такі, у склад якога ўваходзіць некалькі металаў (пра руду). Поліметалічныя руды. // Заняты апрацоўкай такой руды. Поліметалічны камбінат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

поўнаметра́жны, ‑ая, ‑ае.

З такой колькасцю метраў плёнкі, якая патрэбна для паказу аднаго сеанса звычайнай працягласці (пра фільм). Поўнаметражны кінафільм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прытаргава́ць, ‑гую, ‑гуеш, ‑гуе; зак., каго-што.

Разм. Дамовіцца пра цану, збіраючыся купіць, набыць што‑н. Прытаргаваць хату. Прытаргаваць карову.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пярэ́зімак, ‑мка, м.

Разм. Свойская жывёліна мінулагодняга прыплоду (звычайна пра цялят, жарабят). Надвячоркам прызнаў з поля цялят-пярэзімкаў Віця. Пальчэўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разамкну́ты, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад разамкнуць.

2. у знач. прым. Раз’яднаны, з прамежкамі (пра строй). Разамкнутая шарэнга.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разняго́дзіцца, ‑дзіцца; безас. зак.

Разм. Пра наступленне непагоды, нягоды. Вось нечакана разнягодзілася, пайшлі дажджы, шэрасць і волкасць завалаклі далягляд. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

распатла́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Разм. Раскудлаціць, растрапаць (пра валасы). І валасы навошта распатлаў? Блазенства, піжонства звычайнае. Мехаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сасква́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., што.

Падскварыць для яды (сала, мяса і пад.). // Зрасходаваць скварачы (пра сала, мяса і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сла́біць, ‑біць; незак.

1. безас. каго. Пра частае апаражненне кішэчніка. Яго ўвесь дзень слабіць.

2. Выклікаць паскоранае дзеянне кішэчніка; паслабляць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)