ацынко́ўка, ‑і,
1.
2. Тонкі слой цынку, нанесены на паверхню металу, металічнага вырабу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ацынко́ўка, ‑і,
1.
2. Тонкі слой цынку, нанесены на паверхню металу, металічнага вырабу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вёрстка, ‑і,
1.
2. Звярстаны набор; адбітак звярстанага набору.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́вучка, ‑і,
1.
2. Уменне, навыкі, набытыя ў працэсе вучобы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вылучэ́нне, ‑я,
1.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́цераб, ‑у,
1.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адлічэ́нне, ‑я,
1.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абвяшчэ́нне, ‑я,
1.
2. Паведамленне, аб’ява, заява аб чым‑н. у вуснай або ў пісьмовай форме.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дзылі́нканне, ‑я,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
каардына́цыя, ‑і,
1.
2. Мэтазгодная адпаведнасць, узгодненасць (дзеянняў, учынкаў і пад.).
[Лац. coordinatio.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
крэ́мзанне, ‑я,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)