klasa

klas|a

ж.

1. клас (у школе);

mój syn chodzi do pierwszej ~y — мой сын ходзіць у першы клас; мой сын вучыцца ў першым класе;

2. клас, ступень;

z ~ą — шыкоўны;

towar pierwszej ~y — тавар першага гатунку;

wagon pierwszej ~y — вагон першага класа;

~a turystyczna — эканамічны клас;

3. клас;

~a robotnicza — рабочы клас;

walka klasa — барацьба класаў;

4. разм. стыль;

człowiek z ~ą — стыльны чалавек;

grać w ~y — гуляць у класы (класікі)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

дро́бны

1. ме́лкий;

~ная ры́ба — ме́лкая ры́ба;

д. дождж — ме́лкий дождь;

дро́бныя кро́кі — ме́лкие шаги́;

2. (экономически слабый) ме́лкий;

д. ўла́снік — ме́лкий со́бственник;

~ная гаспада́рка — ме́лкое хозя́йство;

3. мелочно́й;

д. тава́р — мелочно́й това́р;

4. (о деньгах) ме́лкий;

~ныя гро́шы — ме́лкие де́ньги; ме́лочь;

5. (ничтожный, пошлый) ме́лкий;

д. чалаве́к — ме́лкий челове́чишка;

6. только мн. (о детях) ма́ленькие; ма́лые;

~ныя дзе́ці — ма́ленькие (ма́лые) де́ти;

7. (незначительный) пустяко́вый, пустя́чный; ме́лочный;

~ныя кры́ўды — пустяко́вые (пустя́чные) оби́ды;

~ныя прыдзі́ркі — ме́лочные приди́рки;

8. (о почерке, тексте) убо́ристый;

9. (о лице) с ме́лкими черта́ми;

10. (частый) дро́бный;

○ ~ная буржуазі́я — ме́лкая буржуази́я;

◊ рассыпа́цца ~ным ма́кам — рассыпа́ться ме́лким бе́сом

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жывы́, ‑а́я, ‑о́е; жыў, жы́ва.

1. Які жыве, існуе; проціл. мёртвы. Партрэты бачыў, помнік не адзін, О, каб пабачыць Леніна жывога. Свірка. // Не засохлы, не завялы (пра дрэвы, лісце і пад.). На жывой яблыньцы не было ніводнага яблыка. Якімовіч. Яна [бульба] вясной Расткі пускала — белыя, жывыя. З. Астапенка. // Утвораны з людзей, жывёл або раслін. Людзі ціха цягнуліся да рэчкі жывым ланцугом. Бядуля. Пад акном роўна шумелі старыя ліпы, што жывой сцяной акружалі сад. Шамякін. // Які належыць жывой істоце. На жывой касці мяса мусіць парасці. Прыказка. // у знач. наз. жывы́, жыво́е, ‑о́га, м. і н. Той або тое, што жыве. Проці цячэння вады Зможа толькі жывое паплыць. Багдановіч. Значыць, дбаць пра жывое Трэба заўжды жывому. Броўка.

2. Які мае адносіны да жывёльнага або расліннага свету; арганічны. Жывая прырода.

3. Поўны жыццёвых сіл; жвавы, непаседлівы; проціл. вялы. Старэйшая дачка ў фельчара ўлюбіцца Надумала. Вясёлы ён, жывы, Гаспадаром нядрэнным будзе ў хаце. Корбан. // Выразны, ажыўлены, вясёлы (пра вочы, рысы твару). Жывая ўсмешка. □ Жывыя і бойкія вочкі.. [Габрынькі] так і свяціліся радасцю. Колас.

4. Поўны руху, ажыўлення; бойкі. Але, як вядома, гэта, калісьці вельмі жывая дарога, у тыя часы ўжо даўно была ў глухім заняпадзе. Чорны. // перан. Рухомы, зменлівы. Алёша прыпыняе камбайн і любуецца, як цераз латок льецца з бункера.. жывы і вясёлы струмень збожжа. Шамякін. Водбліскі зары адбіваліся на зялёнай паверхні мора і трапяталі на іх, расцякаючыся жывым агнём. Самуйлёнак.

5. Такі, як у рэчаіснасці; сапраўдны, натуральны. Колю і цяпер усё яшчэ здаецца, што гэта быў не сон, а жывая сапраўднасць. Якімовіч. // Цэлы, непашкоджаны. Мне ў памяці горад вясёлы, жывы, Без бомбаў, Без ран і без чорных руінаў. Броўка. Я ўсё думаю аб адным і тым жа: якім чынам уцалела ферма, засталася жывой, і хто аказаўся тым чалавекам, што заступіўся за яе? Ракітны. // Выкліканы, абумоўлены жыццём, практыкай. Жывая справа.

6. Дзейны, ажыўлены, інтэнсіўны. Жывая работа. Жывая гутарка. Жывы водгук. // Здольны чутка рэагаваць; успрымальны. Жывы розум. □ [Кастусь] у жывым сваім уяўленні пакідаў не толькі тое, што сам бачыў, але і ўсё, што чуў. Чорны. // Востра адчувальны. Жывая рана. Жывое гора.

7. Яркі, выразны. Жывы расказ. Жывы малюнак. □ Мова... інтэрмедый жывая, яркая, насычаная разнастайнымі моўнымі выяўленчымі сродкамі. Шакун. // Свежы, цікавы. Гарачым і жывым струменем Ліюцца словы Ільіча... Глебка. Колькі тут было цікавага, колькі жывых думак выказана. Мядзёлка.

8. Які рэальна існуе, яшчэ не знік. Жывая граматычная форма. Жывая літаратурная мова. // Не забыты, захаваны ў сэрцы, памяці і пад. Жывая легенда не мае спачыну, Ёй, вольнай, няма берагоў. Хведаровіч.

9. Які захоўвае ў памяці многія падзеі, факты і пад. Вечарамі мужыкі сыходзіліся ў крайнюю хату дзеда Юркі. Гэта быў самы стары чалавек у вёсцы, яе жывая кніжка. Колас. [Бабка], напэўна, памятае прыгонныя часы.. Гэта ж жывая гісторыя! Апошняя наша надзея раскрыць таямніцу кургана. Якімовіч.

•••

Жывая вага гл. вага.

Жывая мова гл. мова.

Жывая рана гл. рана.

Жывая сіла гл. сіла.

Жывое срэбра гл. срэбра.

Жывое цягло гл. цягло.

Жывы інвентар гл. інвентар.

Жывы куток гл. куток.

Жывы тавар гл. тавар.

Жывыя кветкі гл. кветка.

Браць (узяць) за жывое гл. браць.

Жывая вада гл. вада.

Жывая капейка гл. капейка.

Жывая крыніца гл. крыніца.

Жывая сувязь гл. сувязь.

Жывая чарга гл. чарга.

Жывога месца няма гл. няма.

Жывое слова гл. слова.

Жывы труп гл. труп.

Жывыя мошчы гл. мошчы.

Зачапіць за жывое гл. зачапіць.

На жывую нітку гл. нітка.

Ні адной жывой душы гл. душа.

Ні жывы ні мёртвы — у стане вялікага страху, знямення.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уступі́ць I сов.

1. в разн. знач. вступи́ть;

у. у прафсаю́з — вступи́ть в профсою́з;

у. у шлюб — вступи́ть в брак;

у. у спрэ́чку — вступи́ть в спор;

2. вступи́ть, войти́;

во́йскі ўступі́лі ў го́рад — войска́ вступи́ли (вошли́) в го́род;

3. (стать ногой во что-л.) вступи́ть, ступи́ть;

у. у лу́жыну — ступи́ть в лу́жу;

4. (ступить) наступи́ть;

у. на дыва́н — наступи́ть на ковёр;

◊ у. у строй — вступи́ть в строй

уступі́ць II сов., в разн. знач. уступи́ть;

у. ме́сца — уступи́ть ме́сто;

у. сі́ле — уступи́ть си́ле;

у. мало́дшаму — уступи́ть мла́дшему;

яго́ ве́ды не ўсту́пяць ва́шым — его́ зна́ния не усту́пят ва́шим;

у. тава́р за паўцаны́ — уступи́ть това́р за полцены́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узбі́цца, узаб’юся, узаб’ешся, узаб’ецца; узаб’ёмся, узаб’яцеся; зак., на каго-што.

1. Нечакана наскочыць на каго‑, што‑н.; наткнуцца. Узбіцца на камень. Узбіцца на востры сук. □ Ад невялічкай газнічкі, што стаяла на паліцы каля абразоў, хапала святла толькі на тое, каб не ўзбіцца на чалавека. Лобан. Аслеплены дымам, Міша ўзбіўся на нейкі цабэрак і паляцеў потырч. Арочка.

2. Нечакана сустрэцца, сутыкнуцца з кім‑, чым‑н. непажаданым, непрыемным; напароцца. Узбіцца на засаду. □ [Ляснік:] — Перадумаў я, хлопцы. Начуйце. Час позні, можна і на ваўка дзе ўзбіцца. Паўлаў.

3. Разм. Натрапіць, напасці на што‑н. Шафёр, абмінаючы замёрзлыя лужыны, усё хмурыў твар, пасля, кіламетраў якіх праз сорак, узбіліся на шашу. Чыгрынаў. [Салдат:] — Ішоў, ішоў, узбіўся на бураковае поле. А ў лагчынцы, бачу, салдаты буракі капаюць. Лужанін. // перан. Дайсці, дапасці да чаго‑н. (у думках, размове і пад.). [Грэчка:] — У апошні момант узбіўся быў на цікавы сон. Няхай. Гутарка ўзбілася на залатога кухара, і, падвыпіўшы, госці пажадалі паглядзець на яго. Гарэцкі.

4. Разм. Узабрацца на верх чаго‑н., насесці, налезці на каго‑, што‑н. Пад рабінай была лавачка, мокрая яшчэ ад дажджу, не высахла, і на яе ўзбіліся дзеці. Пташнікаў. Злавіў [Базыль] свайго сівага аж каля балота і, ледзь узбіўшыся на яго шырокую спіну, ступою накіраваўся на пацяробы. Нікановіч.

5. без дап. Стаць пышным. Падушкі ўзбіліся. // Успеніцца ад моцнага струменя, узбівання і пад. На піве ўзбілася пена.

6. Разм. З цяжкасцю абзавесціся чым‑н., разжыцца. Рана .. [Рымша] асірацеў, але і адзін неяк-такі ўзбіўся на гаспадарку. Якімовіч. Узяцца адразу за будоўлю ўсё ніяк не выпадала: і з лесам было цяжка, і на грошы лішнія ўсё ніяк не маглі ўзбіцца. Васілевіч. Адзін час .. [Максім Астапавіч] узбіўся на каня і наймаўся вазіць тавар адсюль у Мінск і з Мінска сюды. Чорны.

•••

Узбіцца на капейку — разжыцца на грошы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́кінуць сов., в разн. знач. вы́бросить, вы́кинуть; (снять что-л. в тексте, книге — ещё) опусти́ть;

в. аку́ркі з по́пельніцы — вы́бросить (вы́кинуть) оку́рки из пе́пельницы;

рэда́ктар ~нуў раздзе́л з кні́гі — реда́ктор вы́бросил (опусти́л) разде́л из кни́ги;

в. руку́ ўпе́рад — вы́бросить (вы́кинуть) ру́ку вперёд;

в. сцяг — воен., мор. вы́бросить флаг;

в. тава́р на ры́нак — вы́бросить (вы́кинуть) това́р на ры́нок;

◊ в. дур (ду́расць) з галавы́ — вы́бросить дурь из головы́;

в. з галавы́ — вы́бросить из головы́;

в. за борт — вы́бросить за борт;

в. ко́ніка — отколо́ть но́мер;

в. шту́ку — отколо́ть но́мер;

в. ло́зунг — вы́бросить ло́зунг;

в. гро́шы на ве́цер — вы́бросить де́ньги на ве́тер;

в. на ву́ліцу — вы́бросить на у́лицу;

з пе́сні сло́ва не вы́кінеш — погов. из пе́сни сло́ва не вы́кинешь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

закі́нуць сов.

1. (бросить куда-л. далеко или за что) забро́сить, заки́нуть; зашвырну́ть;

з. бог ве́дае куды́ — забро́сить бог зна́ет куда́;

дзе́ці ~нулі мяч за куст — де́ти забро́сили (заки́нули, зашвырну́ли) мяч за куст;

2. затеря́ть;

3. (придать другое положение) заки́нуть; (голову — ещё) запроки́нуть;

з. вінто́ўку за спі́ну — заки́нуть винто́вку за́ спину;

з. ру́кі наза́д — заки́нуть ру́ки наза́д;

4. (оставить без внимания) забро́сить, позабро́сить;

яна́ зусі́м ~нула сваі́х дзяце́й — она́ совсе́м забро́сила (позабро́сила) свои́х дете́й;

5. разг. (завезти, доставить куда-л.) забро́сить;

з. тава́р — забро́сить това́р;

з. разве́дчыка ў тыл во́рага — забро́сить разве́дчика в тыл врага́;

6. сде́лать упрёк;

◊ з. ву́ду — заки́нуть у́дочку;

з. і́скру (у душу́) — зарони́ть и́скру (в ду́шу);

з. сло́ва (сло́ўца) — замо́лвить сло́во (слове́чко)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыня́ць сов., в разн. знач. приня́ть; (унести — ещё) убра́ть;

п. тава́р — приня́ть това́р;

п. спра́вы — приня́ть дела́;

п. у інстыту́т — приня́ть в институ́т;

п. дэлега́цыю — приня́ть делега́цию;

п. хво́рага — приня́ть больно́го;

п. пастано́ву — приня́ть постановле́ние;

п. абавяза́цельствы — приня́ть обяза́тельства;

п. міксту́ру — приня́ть миксту́ру;

п. за адзі́нку — приня́ть за едини́цу;

п. упра́ва — приня́ть впра́во;

студэ́нта ~нялі́ за наста́ўніка — студе́нта при́няли за учи́теля;

п. ме́ры — приня́ть ме́ры;

п. падда́нства — приня́ть по́дданство;

п. са стала́ — убра́ть (приня́ть) со стола́;

◊ п. (блі́зка) да сэ́рца — приня́ть (бли́зко) к се́рдцу;

п. пад ува́гу — приня́ть во внима́ние; взять в расчёт;

п. у разлі́к — приня́ть в расчёт;

п. у штыкі́ — приня́ть в штыки́;

п. эстафе́ту — приня́ть эстафе́ту;

п. по́зу — при́нять по́зу

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

verlángen

1.

vt патрабава́ць (чаго-н.), прасі́ць, дамага́цца (чаго-н.), выкліка́ць (каго-н.)

Sie wérden am Telefón verlángt — Вас клі́чуць да тэлефо́на

díese Wáre wird viel verlángt — на гэ́ты тава́р ма́ецца вялі́кі по́пыт

2.

vi (nach D) імкну́цца (да чаго-н.), пра́гнуць (чаго-н.); прасі́ць (чаго-н.)

nach dem Arzt ~ — прасі́ць [клі́каць] урача́

nach etw. (D) heiß ~ — жада́ць [пра́гнуць] чаго́-н.; імкну́цца да чаго́-н.

3.

vimp

es verlángt mich, ihm ein Páar Wórte zu ságen — мне хо́чацца сказа́ць яму́ не́калькі слоў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

frágen

vt, vi (nach D, über A, um A, wegen G) пыта́ць, пыта́цца (пра каго-н., пра што-н.)

es fragt sich noch… — яшчэ́ трэ́ба спыта́ць…, гэ́та яшчэ́ выкліка́е сумне́нні

um Rat ~ — прасі́ць пара́ды

da ~ Sie noch! — вы яшчэ́ пыта́ецеся!

wenn ich ~ darf — дазво́льце спыта́ць

2)

díese Wáre ist sehr gefrágt — гэ́ты тава́р карыста́ецца вялі́кім по́пытам

3)

j-n als Zéugen ~ — юрыд. дапы́тваць каго́-н. у я́касці све́дкі

◊ er hat mir ein Loch in den Leib gefrágt — ён заму́чыў мяне́ сваі́мі пыта́ннямі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)