мя́льшчык, ‑а, м.

Рабочы, які мне, апрацоўвае лён, каноплі. Мяльшчык ільну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

награба́льшчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца награбаннем чаго‑н. Паграбальшчык солі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

насці́льшчык, ‑а, м.

Рабочы, спецыяліст па насціланню чаго‑н. Насцільшчык пуці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пла́ўшчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца сплавам лесу па рацэ; сплаўшчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прадзі́льшчык, ‑а, м.

Кваліфікаваны рабочы ў тэкстыльнай прамысловасць заняты вырабам пражы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

размо́тчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца размоткай чаго‑н. Размотчык дроту.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэ́зальшчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца рэзаннем чаго‑н. Рэзальшчык паперы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скорапрахо́дчык, ‑а, м.

Рабочы, які вядзе праходку паскораным метадам. Брыгада скорапраходчыкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скрабні́к, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца скрабеннем чаго‑н. Скрабнік аўчын.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стано́чнік, ‑а, м.

Рабочы, які працуе на станку (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)