vertex
[ˈvɜ:rteks]
n., pl. -texes or -tices
1) найвышэ́йшы пункт, верхаві́на, вярша́ліна f.
2) Anat. ма́каўка f. (галавы́)
3) зэні́т -у m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
фо́кус1
(лац. focus = ачаг)
1) пункт перасячэння адбітых або праломленых прамянёў, якія падаюць на аптычную сістэму паралельным пучком;
2) пункт, у якім прадмет, што фатаграфуецца або разглядаецца пры дапамозе аптычнага прыбора, мае найлепшую рэзкасць, выразнасць;
3) перан. цэнтр якіх-н. з’яў, уласцівасцей, падзей.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
wrzenie
wrzeni|e
н.
1. кіпенне;
punkt ~a — пункт кіпення;
2. перан. бурленне; хваляванне
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
docelowy
docelow|y
мэтавы; прызначаны дзеля пэўнай мэты;
miejsce ~e — канцавы пункт; месца прызначэння
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
весь
1. Сельскі населены пункт (Слуцк. Сержп.).
2. Стар. Поле, ралля (Грыг. 1850).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
за́селкі Новы населены пункт з высяленцаў суседніх вёсак (Слаўг.). Тое ж засёлак (Слаўг.).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
даты́чны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае дачыненне да чаго‑н. [Вучоны] звяртае ўвагу краязнаўцаў на тое, ці няма ў мясцовай гаворцы выразаў, датычных разьбы. Ліс.
2. у знач. наз. даты́чная, ‑ай, ж. У геаметрыі — прамая лінія, якая мае адзін агульны пункт з крывой, але не перасякае яе. Правесці датычную да акружнасці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
квіты́, у знач. вык.
Разм. Разлічыліся, расквіталіся. — Апошні воз бульбы, Андрэй Дзям’янавіч, у лік плана адправіў на нарыхтоўчы пункт. З дзяржавай мы квіты. Хадкевіч. — Вазьміце граду, а то і дзве з нашага агарода за хатай, і будзем квіты, — прапаноўвалі адзін перад адным памяркоўныя хлопцы, але стары ўпарта стаяў на сваім. Пальчэўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паставы́, ‑ая, ‑ое.
1. Які мае адносіны да паста 1 (у 1, 2 знач.). Паставая будка. Паставы пункт.
2. Які стаіць на пасту (у 1 знач.). Паставы міліцыянер. / у знач. наз. паставы́, ‑ога, м. Карнікі наляцелі раненька, ачапілі вёску, выставілі паставых скрозь па вуліцы, загадалі нікому не выходзіць з хат. Марціновіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
каранці́н м
1. (ізаляцыя) Quarantäne [kɑ-] f -, -n;
вы́трымаць каранці́н die Quarantäne dúrchmachen;
захо́ўваць каранці́н die Quarantäne éinhalten*
2. (санітарны пункт) Quarantänestation f -, -en
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)