equal
[ˈi:kwəl]
1.
adj.
ро́ўны, адно́лькавы
2.
n.
1) ро́ўны -ага m., ро́ўная f.; раўня́ f.
2) ро́ўны лік, ро́ўная ко́лькасьць
3.
v.t.
1) раўня́цца, раўнава́цца
2) быць ро́ўным
Two times two equals four — Дво́йчы два — чаты́ры
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
uneven
[ʌnˈi:vən]
adj.
1) няро́ўны (пра паве́рхню); няпро́сты, крывы́ (пра лі́нію)
2) няро́ўны, нерэгуля́рны, неўраўнава́жаны
uneven temper — неўраўнава́жаны хара́ктар
3) няцо́тны (пра лік)
The numbers 27 and 9 are uneven numbers — Лі́кі 27 і 9 — няцо́тныя лі́кі
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
сме́шанный
1. прич. (размешанный) змяша́ны, зме́шаны;
2. прич. (спутанный) зблы́таны;
3. прил. (образованный путём смешения, скрещивания) мяша́ны, змяша́ны;
4. прил. (состоящий из разнородных элементов, разнородный по составу) змяша́ны, мяша́ны;
сме́шанное число́ мат. зме́шаны лік;
сме́шанный лес мяша́ны лес.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
Índex
m -es, -e i -dizes
1) паказа́льнік, і́ндэкс
2) рэе́стр, спіс
Bücher auf den ~ sétzen — уне́сці які́я-н. кні́гі ў лік забаро́неных
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
unit
[ju:ˈnɪt]
n.
1) адзі́нка f. (і пра асо́бу); шту́ка f. (пра рэч)
2) адзі́нка вымярэ́ньня
A meter is a unit of length — Мэ́тар — адзі́нка даўжыні
3) Math. адзі́нка — найме́ншы цэ́лы лік
4) вайско́вая ча́стка; полк палка́ m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
велічыня́, ‑і; мн. велічыні, ‑чынь; ж.
1. Памер, аб’ём, працягласць чаго‑н. Стол сярэдняй велічыні. □ Знадворку.. хата сапраўды мела.. прыстойны выгляд і нават сярод іншых вызначалася сваёй велічынёй і свежасцю. Зарэцкі. Звер гэты быў незвычайнае велічыні. Колас.
2. Колькасць чаго‑н.; сума; лік. Велічыня зарплаты. Велічыня асігнаванняў.
3. Спец. Усё тое, што можна вымераць, злічыць. Пастаянная велічыня. Зменная велічыня. Натуральная велічыня. Абсалютная велічыня.
4. перан. Пра што‑н. выдатнае ў тых ці іншых адносінах. Джордж Лоўрэнс у гэты час быў даволі прыкметнай велічынёй сярод чыкагскіх мастакоў. Васілевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падпіса́ць, ‑пішу, ‑пішаш, ‑піша; зак., каго-што.
1. Паставіць подпіс для пацвярджэння, пасведчання чаго‑н. Шафёр працягнуў Веньяміну дарожны ліст. — Падпішыце. Мне на базу трэба. Навуменка. // Прыняць якія‑н. абавязацельствы, умовы і пад., змацоўваючы іх подпісам (подпісамі). Падпісаць дагавор. □ Вярнуўшыся з Прыстанькі з усімі асцярогамі, настаўнікі разышліся хто куды, з тым, аднак, каб вечарам сабрацца ў школе для абмеркавання пастановы і падпісаць яе. Колас.
2. Зрабіць які‑н. надпіс, паметку на чым‑н. Падпісаць сшытак.
3. Уключыць у лік падпісчыкаў. Падпісаць на газеты і часопісы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чаты́ры, ‑ро́х, ‑ро́м, ‑рма́, (аб) ‑ро́х, ліч. кольк.
1. Лік і лічба 4. Напісаць лічбу чатыры. // Колькасць, якая абазначаецца лічбай 4. Чатыры коннікі замыкалі абоз. Колас.
2. Тое, што і чацвёрка (у 2 знач.).
3. у форме Р чатыро́х, у знач. зб. Разм. Чацвёра. На лаўцы каля дзвярэй сядзела чатырох: старэйшы дзядзька ў саламяным капелюшы, .. другі мужчына, відаць, не шмат маладзейшы за яго, .. трэці — малады чалавек, гадоў дваццаці пяці, .. і, чацвёрты, цыбаты хлопец-падлетак. Брыль.
•••
Між чатырох сцен гл. сцяна.
На ўсе чатыры бакі гл. бок.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ballot
[ˈbælət]
1.
n.
1) бюлетэ́нь для галасава́ньня
2) агу́льны лік адда́дзеных галасо́ў
3) (тае́мнае) галасава́ньне
2.
v.i.
1) галасава́ць (тае́мна)
to ballot for — выбіра́ць тае́мным галасава́ньнем
2) кі́даць жэ́рабя
3.
v.t.
выбіра́ць кі́даньнем жэ́рабя
•
- be on the ballot
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
◎ Касцярня́ ’месца, дзе сабраны людскія косці’ (Нас.). Пад праформай *kosterъ Трубачоў (Эт. сл., 11, 154) разглядае формы з розных слав. моў: балг. дыял. костер ’крывы вінаградарскі нож’, макед. коштерица ’від змяі’, серб.-харв. кбстер ’від асятра’, польск. дыял. kościer ’пустазелле Bromus secalinus’, ст.-рус. костеръ ’грубае тоўстае сцябло некаторых раслін’, рус. костерь ’пустазелле’. У лік бел. форм трапіла вытворнае і зафіксаванае толькі ў Нас. косцерня (аб яго значэнні гл. вышэй). Такім чынам, можна меркаваць (відавочна, услед за Трубачовым), што гэта бел. слова з’яўляецца вельмі каштоўным рэліктам, хоць і ў вытворнай форме старога прасл. *kosterъ. Параўн. яшчэ Фасмер, 2, 347–348.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)