се́кта

(лац. secta = вучэнне, напрамак, школа)

1) рэлігійная група, якая адкалолася ад пануючай царквы;

2) перан. група асоб, якая замкнулася ва ўласных вузкіх інтарэсах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

стратэ́гія

(гр. strategia)

1) навука і майстэрства вядзення буйных ваенных аперацый або спартыўнай барацьбы па пэўных правілах;

2) перан. майстэрства кіраваць грамадскай, палітычнай барацьбой.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

трубаду́р

(фр. troubadour)

1) сярэдневяковы паэт-спявак у паўднёвай Францыі, які апяваў радасці жыцця і каханне;

2) перан. той, хто што-н. услаўляе, прапагандуе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

тыра́н

(гр. tyrannos)

1) аднаасобны правіцель у Стараж. Грэцыі і гарадах-рэспубліках Італіі 13—16 ст.;

2) жорсткі правіцель, дэспат;

3) перан. прыгнятальнік, мучыцель.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

феерве́рк

(ням. Feuerwerk)

1) каляровыя агні, рознакаляровыя асвятляльныя ракеты, якія запускаюць у час свят, урачыстасцей;

2) перан. імклівы паток чаго-н. (напр. ф. слоў).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

цытадэ́ль

(іт. cittadella = маленькі горад)

1) найбольш умацаваная ўнутраная частка горада або крэпасці, прыстасаваная да самастойнай абароны, а таксама крэпасць наогул;

2) перан. апора.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

штукава́ць

(польск. sztukować, ад ням. stücken)

1) закрываць, забіваць чым-н. адтуліну, дзірку;

2) перан. выдумляць, майстраваць, вынаходзіць што-н. (напр. ш. розныя цацкі).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

этало́н

(фр. étalon)

1) дакладны ўзор устаноўленай адзінкі вымярэння (напр. э. вагі);

2) перан. узор, стандарт для параўнання з чым-н. (напр. э. прыстойнасці).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

яныча́р

(тур. yeničeri = новае войска)

1) салдат рэгулярнай прывілеяванай пяхоты ў султанскай Турцыі (да 1826 г.);

2) перан. узброены ахоўнік дэспатычнай улады, карнік, кат.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

grzeszyć

незак. грашыць;

grzeszyć myślą — грашыць у думках;

nie grzeszyć mądrością перан. не грашыць розумам (не вылучацца розумам);

nie grzeszyć urodą перан. не грашыць прыгажосцю (не вылучацца прыгажосцю)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)