Verbum

перасме́шнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Той, хто любіць высмейваць, перадражніваць каго-н.

|| ж. перасме́шніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

азнаямле́нчы і азнаямля́льны, -ая, -ае.

Той, які дае звесткі пра што-н., знаёміць з чым-н.

Азнаямленчая практыка.

А. візіт.

абвінава́чаны, -ага, мн. -ыя, -ых, м.

Той, каму прад’яўлена абвінавачанне.

А. быў апраўданы судом.

|| ж. абвінава́чаная, -ай, мн. -ыя, -ых.

адку́пшчык, -а, мн. -і, -аў, м. (гіст.).

Той, хто набыў права на які-н. від дзяржаўных адходаў, падаткаў; уладальнік водкупу.

канваі́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто канваіруе каго-, што-н.

Калона палонных з канваірамі.

|| прым. канваі́рскі, -ая, -ае.

канькабе́жац, -жца, мн. -жцы, -жцаў, м.

Той, хто займаецца канькабежным спортам.

|| ж. канькабе́жка, -і, ДМ -жцы, мн. -і, -жак.

кармі́цель, -я, мн. -і, -яў, м.

Той, хто корміць, забяспечвае пражыткам.

|| ж. кармі́целька, -і, ДМ -льцы, мн. -і, -лек.

ке́сар, -а, мн. -ы, -аў, м. (уст.).

Манарх, уладар [славянская перадача старажытнарымскага імя Цэзар].

◊

Кесару — кесарава! — няхай той, каму належыць права кіраваць, карыстаецца гэтым правам.

скуралу́п, -а, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

1. Той, хто знімае скуры з забітых жывёл.

2. перан. Бязлітасны, жорсткі чалавек.

страхо́цце, -я, мн. -і, -яў, н. (разм.).

Той, хто (або тое, што) наганяе страх, палохае; нешта пачварнае, брыдкае, вельмі непрыгожае.