цуке́рачнік, ‑а, м.

Кандытар, які вырабляе цукеркі; рабочы цукерачнай фабрыкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цыгарэ́тчык, ‑а, м.

Рабочы тытунёвай фабрыкі, спецыяліст па вырабу цыгарэт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шпаклёўшчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца шпаклёўкай (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кваліфікава́ны

1. прич. квалифици́рованный;

2. в знач. прил. квалифици́рованный;

к. рабо́чы — квалифици́рованный рабо́чий;

~ная пра́ца — квалифици́рованная рабо́та

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

наёмны, -ая, -ае.

1. Які працуе па найме або які выконваецца наёмнай сілай.

Н. рабочы.

Наёмная праца.

2. Які здаецца ў наём за пэўную плату.

Наёмная кватэра.

3. Падкуплены, прадажны.

Н. забойца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

здзіра́льшчык, ‑а, м.

Рабочы, спецыяліст па здзіранню чаго‑н. Здзіральшчык бяросты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

змы́ўшчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца змываннем чаго‑н. Змыўшчык форм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гартава́льнік, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца гартаваннем металаў і металічных вырабаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вадаме́ршчык, ‑а, м.

Рабочы, які сочыць за расходам або ўзроўнем вады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

клеймаўшчы́к, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца клеймаваннем чаго‑н. Клеймаўшчык абутку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)