дыно́рніс
(ад гр. deinos = страшны + omis = птушка)
буйная, да трох метраў вышыні, бегаючая птушка, якая жыла ў Новай Зеландыі і была знішчана на працягу двух апошніх стагоддзяў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
ра́йский в разн. знач. ра́йскі;
ра́йское я́блоко бот. ра́йскі я́блык;
ра́йская пти́ца зоол. ра́йская пту́шка;
◊
ра́йская жизнь ра́йскае жыццё.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
калібры, нескл., м. і ж.
Надзвычайна маленькая птушка з прыгожым яркім апярэннем (водзіцца ў Амерыцы). Хлопчык не ведаў, што птушачка, якую ён трымаў у руцэ, называецца калібры, што гэта — самая маленькая птушка ў свеце і што ў Бразіліі гэтых рэдкіх і каштоўных птушак засталося ўжо вельмі і вельмі мала. Арабей.
[Ісп. colibri.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гусь, -і, мн. гу́сі, -е́й, ж.
Дзікая і свойская вадаплаўная птушка з доўгай шыяй.
Як з гусі вада (таксама перан.: нічога не дзейнічае).
|| памянш.-ласк. гу́ска, -і, ДМ -сцы, мн. -і, -сак, ж.
|| прым. гусі́ны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ча́йка¹, -і, ДМ ча́йцы, мн. -і, ча́ек, ж.
Вадаплаўная пералётная птушка сямейства чайкавых з кароткімі нагамі, доўгімі крыламі і густым апярэннем, якая жыве на берагах мораў, рэк, азёр.
Белакрылая ч.
|| прым. ча́йкавы, -ая, -ае.
Сямейства чайкавых (наз.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
некта́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.
Птушка атрада вераб’іных, якая корміцца насякомымі і салодкім сокам кветак (нектарам).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перапёлка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.
Палявая пералётная птушка сямейства фазанавых з завостранымі крыламі і кароткім хвастом.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перасме́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.
Невялічкая лясная птушка атрада вераб’іных, здольная імітаваць, перадражніваць галасы розных жывёл.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
марабу́, нескл., м.
Вялікая трапічная птушка сямейства буслоў з пышным апярэннем. // Пер’е гэтай птушкі як прадмет упрыгожання. Капялюшык з марабу.
[Фр. marabout; з араб. marbūt — звязаны.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сапса́н, ‑а, м.
Драпежная птушка сямейства сакаліных, сапраўдны сокал. У Венгрыі правялі вопыты па выкарыстанню сокалаў-сапсанаў як вартаўніком. Матрунёнак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)