Пярэ́чыць ’выказваць нязгоду; спрачацца; быць неадпаведным’ (ТСБМ, Нас., Шат., Гарэц., Бяльк.), ’забараняць, перашкаджаць’ (Нас., чэрв., Сл. ПЗБ), ’працівіцца, супрацьпастаўляць’ (Варл.), перачы́ць ’выказваць нязгоду’ (Воўк-Лев., Татарк.). Дзеяслоў да пе́рак (гл.), зыходным можна лічыць адно са значэнняў дзеяслова пярэ́чыць ’перасякаць дарогу’ (Нас.), параўн. укр. пере́чити ’выказваць нязгоду, супярэчыць’, рус. пере́чить ’перасякаць папярок; супярэчыць’, польск. przeczyć ’перашкаджаць, выказваць нязгоду’, чэш. přičiti ’супрацьстаяць’, славен. prẹ́čiti ’пярэчыць’, серб.-харв. пре́чити ’перашкаджаць, ствараць перашкоды’, балг. преча ’тс’, макед. пречи ’тс’, што ўзыходзяць да прасл. *perčiti, вытворнага ад *perkъ, першапачаткова ’паставіць папярок’, далей ’працівіцца’ (Сной₂, 562; БЕР, 5, 685; Банькоўскі, 2, 823). Таго ж паходжання царкоўнаславянізм папрака́ць, параўн. папро́к і папяро́к (гл.), параўн. Фідроўская, Зб. Багародзіцкаму, 145.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

zamurować

зак.

1. замураваць;

zamurować okno — замураваць акно;

zamurować co w ścianie — замураваць што ў сцяне;

2. спарт. паставіць сценку

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wątpliwość

wątpliwoś|ć

ж.

1. сумненне;

mieć ~ci — мець сумненні, сумнявацца;

podać w ~ć — паставіць пад сумненне;

2. сумніўнасць, няпэўнасць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ме́ціцца ​1, мечуся, мецішся, меціцца; незак.

1. у каго-што і без дап. Цэліцца. Меціцца ў цэль.

2. Мець намер, намервацца зрабіць што‑н. Сядзібу нашу прыгледзеў сусед недалёкі, на ёй паставіць меціўся хату для зяця. Барадулін.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Намячацца. Брыгада не дайшла яшчэ да месца, дзе меціцца перашыўка палатна, як дождж лінуў нібы з вядра. Навуменка.

ме́ціцца ​2, меціцца; незак.

Зал. да меціць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

слуп м., в разн. знач. столб;

тэлегра́фны с. — телегра́фный столб;

с. пы́лу (агню́) — столб пы́ли (огня́);

◊ геркуле́савы слупы́ — геркуле́совы столбы́;

паста́віць да гане́бнага слу́па — поста́вить (пригвозди́ть) к позо́рному столбу́;

стаць слу́пам — остолбене́ть;

стая́ць як слуп — стоя́ть столбо́м

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

size​1 [saɪz] n. паме́р, разме́р, велічыня́; аб’ём;

What size do you take? Які размер вы носіце?;

I take size nine shoes. Я нашу туфлі дзявятага размеру;

They are both of a size. Яны аднолькавага памеру.

♦

that’s about the size of it infml вось у чым спра́ва;

cut smb. down to size паста́віць каго́-н. на ме́сца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

verárgen

vt (j-m) паста́віць у віну́ (каму-н.), абвінава́ціць (каго-н.)

das kann mir níemand ~ — за гэ́та мяне́ ніхто́ не мо́жа папракну́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

podjąć

зак.

1. падняць;

podjąć akcję — распачаць кампанію;

podjąć ofensywę — перайсці ў наступ (наступленне);

2. узняць;

podjąć kwestię — узняць (паставіць) пытанне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

крест в разн. знач. крыж, род. кры́жа м.;

О́бщество Кра́сного Креста́ и Кра́сного Полуме́сяца Тавары́ства Чырво́нага Кры́жа і Чырво́нага Паўме́сяца;

Петро́в крест бот. тае́мнік;

болга́рский крест (вид вышивки) балга́рскі крыж;

◊

поста́вить крест паста́віць крыж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

від ​1, ‑у, М аб відзе, на віду, м.

1. Тое, што адкрываецца перад вачамі, перспектыва. Від на мора. □ А від які з пляцоўкі гэтай! Колас. // Малюнак прыроды, пейзаж. Чакаючы, пакуль прыйдуць мае знаёмыя, я разглядаў альбом з відамі Касабланкі. В. Вольскі.

2. Тое, што і выгляд (у 1, 2 знач.). Спалоханы від твару. □ Стрэльба, праўда, была дужа старая, старэй самога дзеда і парадкам заіржавелая, страціўшая ўсякі колер і від. Лынькоў.

3. толькі мн. (ві́ды, ‑аў). Меркаванні пра што‑н., што яшчэ будзе, на падставе папярэдніх дадзеных. Віды на ўраджай.

•••

Быць на віду гл. быць.

Відам не відаць гл. відаць.

Віду не мець гл. мець.

Віду не падаць (не паказаць) гл. падаць.

Паставіць на від гл. паставіць.

від ​2, ‑у, М аб відзе, м.

1. Разнавіднасць, тып. Від паліва. □ На балотах, на рэках, у лясах найбагацейшыя віды птушак і дзічыны. Чорны.

2. У логіцы, філасофіі — агульнае паняцце, якое ўваходзіць у склад больш агульнага, родавага паняцця.

3. Найменшая адзінка класіфікацыі раслін і жывёл, якая падпарадкоўваецца роду.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)