а́рышт
(польск. areszt, ад с.-лац. arrestum)
1) узяцце пад варту, пазбаўленне волі, 2) забарона карыстацца якой-н. маёмасцю паводле рашэння судовых органаў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
парна́с
(гр. Parnassos = гара ў Грэцыі, на якой, паводле міфалагічных уяўленняў, жылі багіні мастацтваў — музы)
перан. усё, што звязана з паэзіяй; свет паэзіі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
ewangelia
ewangeli|a
ж. евангелле;
~e apokryficzne (kanoniczne) — апакрыфічныя (кананічныя) евангеллі;
tekst ~i według św Łukasza — тэкст евангелля паводле св. Лукі
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
адме́на, ‑ы, ж.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. адмяняць, адменьваць — адмяніць.
2. Дзеянне паводле знач. дзеясл. адмяняцца, адменьвацца — адмяніцца; змена, перамена.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
змыка́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. змыкаць — самкнуць; дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. змыкацца — самкнуцца. Змыканне радоў. Змыканне губ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мале́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. маліцца; малітва (у 1 знач.).
2. Дзеянне паводле знач. дзеясл. маліць; просьба, мальба.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
марэ́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле дзеясл. марыць (у 1 знач.).
2. Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. марыць (у 4 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
праслаўле́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле дзеясл. праслаўляць — праславіць (у 1, 2 знач.) і стан паводле дзеясл. праслаўляцца — праславіцца (у 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прасо́чванне 1, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. прасочвацца 1 — прасачыцца.
прасо́чванне 2, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. прасочваць — прасачыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
разліццё, ‑я, н.
Дзеянне паводле дзеясл. разліваць — разліць (у 2 знач.); дзеянне і стан паводле дзеясл. разліцца (у 1–3 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)