raw
[rɔ]
1.
adj.
1) сыры́, нява́раны
2) неабро́блены, неапрацава́ны
raw materials — сыраві́на f.
raw hides — нявы́рабленыя ску́ры
3) недасьве́дчаны; ненаву́чаны
a raw recruit — ненаву́чаны навабра́нец
4) зо́лкі, сыры́, прані́зьлівы
raw weather — зо́лкае надво́р’е
5) нецывілізава́ны; брута́льны
6) балю́чы, адчува́льны
raw feelings — нехава́ныя пачу́цьці
raw wound — адкры́тая ра́на
2.
n.
1) го́лае це́ла
2) ра́нка на це́ле
•
- in the raw
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
taki
tak|i
такі;
on jest ~i młody — ён такі малады;
~i sobie — так сабе;
w ~im razie — у такім выпадку;
~a ładna pogoda — такое добрае надвор’е;
co ~iego? — што такое?;
nic ~iego — нічога [такога];
~i sam — такі самы
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
усталява́цца
1. (надзейна ўмацавацца) sich heráusbilden; sich éinbürgern (пра погляды, традыцыі і г. д.);
усталява́ўся звы́чай der Brauch hat sich éingebürgert;
усталява́лася до́брае надво́р’е gutes Wétter hält an;
зіма́ канчатко́ва усталява́лася der Wínter ist éndgültig éingezogen;
усталява́лася ду́мка [трады́цыя] der Gedánke [die Traditión] hat sich heráusgebildet;
2. (уладкавацца, асесці дзе-н) sich éinrichten; sich níederlassen*, sich ánsiedeln
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
мо́кры, ‑ая, ‑ае.
1. Насычаны вільгаццю; сыры; проціл. сухі. Мокры снег. □ Мокрае адзенне і рухацца перашкаджала і ўніз цягнула. Маўр. Ля кастроў гаманілі хлопцы, сохла мокрая вопратка. Брыль. // Пакрыты вільгаццю. На мокрай траве, на лістах алешніку буйнымі кроплямі зіхаціць раса. В. Вольскі. Уважна слухала Агапа чытанне, і слёзы часта рабілі мокрым яе твар. Мурашка. // Потны. З кабінета першага сакратара выляталі па адным чырвоныя і мокрыя ад поту старшыні адсталых калгасаў. Шамякін.
2. Разм. Дажджлівы, сыры (пра надвор’е). Мокрая вясна. □ Нават у мокры год жыта тут слабее бывае. Крапіва. Ноч была мокрая, чорная. Зарэцкі.
•••
Вочы на мокрым месцы гл. вока.
Мокрае месца застанецца гл. месца.
Мокрая курыца гл. курыца.
Мокрая справа гл. справа.
Мокры, хоць выкруці — вельмі мокры.
Як мокрае гарыць — вельмі марудна (рабіць што‑н., робіцца што‑н.).
(Як) мокрая варона гл. варона.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
псава́цца, псуюся, псуешся, псуецца; псуёмся, псуяцеся; незак.
1. Прыходзіць у стан няспраўнасці, станавіцца непрыгодным. Улетку, калі «студэнтачка» была дома, у.. [Тодзіка] каля яе хаты што-небудзь псавалася ў аўтобусе, а рамонт працягваўся доўга. Чорны. Плод.. [ігрушы] мог ляжаць усю зіму і не псаваўся, а ўсё смачнеў. Кулакоўскі. // Паддавацца пашкоджанню. Ад чытання ў прыцемку псуюцца вочы. □ Я заўсёды ёй гаварыў: «Наталка, не прывыкай да цукерак, ад цукерак зубы псуюцца». Пянкрат.
2. Рабіцца непрыемным, брыдкім; пагаршацца. Калі .. [Васіль] глядзеў на няскончаны зруб клуба, заўсёды псаваўся настрой. Шамякін. Прыемна было ісці пешшу, асабліва ў лесе. Праўда, пачало псавацца надвор’е. Неба пакрылася смугою, якая пакрысе засланяла сонца. Чарнышэвіч.
3. Набываць дрэнныя схільнасці, станавіцца дрэнным. [Падпалкоўнік:] — Салдату нельга доўга сядзець у казармах, бо ён псуецца без работы, як іржавее без работы добры аўтамат! Лынькоў.
4. Зал. да псаваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
разве́зці, ‑вязу, ‑вязеш, ‑вязе; ‑вязём, ‑везяце; пр. развёз, ‑везла і ‑вязла, ‑везла і ‑вязло; заг. развязі; зак., каго-што.
1. Везучы, даставіць кожную асобу, кожны прадмет у розныя месцы. — Пешкі?! — аж падскочыў Бабейка. — Ніколі! Ды я на сваім Варанюку мігам развязу вас, куды каму трэба. Хадкевіч. Трэба было не толькі развезці, раскідаць па ўсім полі гной, але і ўзараць, засеяць поле. Сачанка.
2. безас. Разм. Зрабіць цяжкапраходным, непрыгодным для язды ў час дажджу, раставання снегу (пра дарогу). Дождж перастаў ісці толькі на другі дзень. Ад яго так развезла зямлю, што нават па грунтавых дарогах цяжка было хадзіць. Сіняўскі.
3. безас. Разм. Расслабіць, давесці да стану бяссілля, знямогі. У Радашковічах, у буфеце, купіў паўбутэлькі гарэлкі і выпіў мала, але мала і закусваў, надвор’е стаяла гарачае, і мяне з непрывычкі развязло. Гарэцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
установи́ться
1. (определиться, наступить) устанаві́цца; (стать устойчивым) усталява́цца; (наладиться) нала́дзіцца;
пого́да ещё не установи́лась надво́р’е яшчэ́ не ўсталява́лася (не нала́дзілася);
установи́лась связь ме́жду це́нтром и перифери́ей нала́дзілася су́вязь памі́ж цэ́нтрам і перыферы́яй;
2. (сложиться) скла́сціся; (сформироваться) сфармірава́цца; (выработаться) вы́працавацца;
хара́ктер не установи́лся хара́ктар не скла́ўся (не сфармірава́ўся);
по́черк у него́ ещё не установи́лся по́чырк у яго́ яшчэ́ не вы́працаваўся.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
perfect2 [ˈpɜ:fɪkt] adj.
1. бездако́рны, даскана́лы, ідэа́льны;
a perfect performance выда́тны спекта́кль;
It’s a perfect day for a picnic. Цудоўны дзень для пікніка;
He speaks perfect English. Ён выдатна гаворыць па-англійску;
The weather was perfect. Надвор’е было цудоўнае;
He is perfect for the role. Ён ідэальна падыходзіць на гэтую ролю.
2. по́ўны, абсалю́тны;
a perfect stranger зусі́м чужы́ чалаве́к
3. ling. перфе́ктны;
the perfect form перфе́ктная фо́рма
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
sky [skaɪ] n.
1. не́ба;
under the open sky пад адкры́тым не́бам;
out of a clear sky ні з таго́, ні з сяго́; зусі́м нечака́на; як гром з я́снага не́ба
2. pl. skies клі́мат, надво́р’е;
live under bluer skies жыць у цяпле́йшым клі́маце;
the sunny skies of Italy цудо́ўны клі́мат Iта́ліi
♦
praise smb. to the skies узно́сіць каго́-н. да нябёс;
the sky’s the limit infml ≅ канца́ -бе́рагу не віда́ць
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
◎ Накуве́сіцца ’наваліцца, навіснуць?’, параўн., Вот немец пракляты, вот ірад накувесіўся на нашу волаву (В. Поляк, ЛіМ, 19 лютага 1971 г.), наковёсіцца ’нахмурыцца (пра надвор’е)’, наковёсіць ’нахмурыць’: брові наковесіў (ТС), наку‑ вёзіцца ’прыстаць, прычапіцца без дай прычыны’ (парыц., Янк. Мат.). Фармальна і семантычна блізкае да серб.-харв. накве̏сит се ’нагнуцца, нахіліцца, схіліцца, скрывіцца’: Што си ми се наквесио ту више главе? (Елезовніі Г. Речник косовско-мето- хиског диалекта, 1. Београд, 1932, 437), натквесим се ’звесіцца, навіснуць над чым-небудзь ці над кім-небудзь’ (ђирићљ. Говор Лужнице. Београд, 1983, 147), якія Скок адносіць да kvečiti se Загібацца’ (Скок, 2, 252), аднак несумненная сувязь з беларускім словам дае падставы меркаваць пра агульнае паходжанне ці развіццё ў аднолькавым напрамку на кбжнай з адзначаных тэрыторый. Хутчэй за ўсё да прасл. *vesiti, гл. весіць, вісець, з экспрэсіўнай ko‑ (ky‑, k‑) прэфіксацыяй, адносна якой гл. Дебеляк, Slavistična revija, 5–7, 1954, 169 і інш.; Фасмер, 2, 271 і інш. З у накувёзіцца ў выніку азванчэння с у інтэрвакальным становішчы або збліжэння да вязаць, вязацца.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)