зами́нка разг. замі́нка, -кі ж., затры́мка, -кі ж., перашко́да, -ды ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

непра́вда няпра́ўда, -ды ж.;

◊

все́ми пра́вдами и непра́вдами пра́ўдай і няпра́ўдай;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

одёр м., прост. (о лошади) скрэ́нда, -ды ж., па́дла, -лы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

мел м. мел, род. ме́лу м.; (для писания) крэ́йда, -ды ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

ры́нда​II уст., мор. ры́нда, -ды ж.;

ры́нду бить ры́нду біць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

уро́н м. стра́та, -ты ж., шко́да, -ды ж., уро́н, -ну м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

фланёр м., пренебр. фланёр, -ра м.; шлы́нда, -ды м. и ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

укле́іць, уклею, уклеіш, уклеіць; зак., што.

1. Уставіўшы, прыклеіць да чаго‑н. Уклеіць карту ў кнігу.

2. перан.; і чым. Разм. Панесці ўдар, моцна выцяць, ударыць; адлупцаваць. [Тамаш:] — Дагані, дагані, сынку, ды цуглямі па хвасце ўклей! Чорны. [Апацей Еўдаксеевіч:] — Я яго, гада печанага, каб уладу меў, разлажыў бы .. ды ўклеіў, ды ўсыпаў... Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

На́да ’трэба’ (Бяльк.), на́да, на́ды (Сл. ПЗБ), рус. на́до ’тс’; упершыню фіксуецца ў Полацкай грамаце 1264 г. (Сразн.). Скарочаная форма ад прыслоўя надобѣ, утворанага ад месн. скл. назоўніка даба з прыназоўнікам на (Карскі 2-3, 76; Фасмер, 3, 38). Форма на ‑ды адлюстроўвае, відаць, уплыў прыслоўяў тыпу тады, туды і г. д. Гл. на́дабе.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дыалефі́ны

(ад ды- + алефіны)

ненасычаныя вуглевадароды з дзвюма падвойнымі сувязямі ў малекуле; дыенавыя вуглевадароды.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)