тэлегра́ф, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Від сувязі, які забяспечвае хуткую перадачу паведамленняў на далёкую адлегласць пры дапамозе электрычных або радыёсігналаў.

2. Установа, якая прымае і адпраўляе такія паведамленні, а таксама будынак, дзе знаходзіцца такая ўстанова.

Працаваць на тэлеграфе.

Пошта і т.

3. Апарат для перадачы і прыёму тэлеграм.

|| прым. тэлегра́фны, -ая, -ае.

Тэлеграфныя слупы.

Т. стыль пісьма (перан.: вельмі сціслы, лаканічны).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

аксігена́тар

(ад аксіген)

апарат, які замяняе лёгкія ў час хірургічнай аперацыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

бормашы́на

(ням. Bohrmaschine)

зубалячэбны апарат, якім прыводзіцца ў рух бор 2.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

дэтэктафо́н

(англ. detectaphone)

1) апарат са скрытым мікрафонам для падслухоўвання размоў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

сакава́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

1. Апарат, прызначаны для атрымання соку з ягад і фруктаў, для пастэрызацыі кампотаў і марынадаў.

2. Прыстасаванне ў выглядзе злучаных трубамі чанаў для атрымання дубільнага соку ў гарбарнай вытворчасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даі́льны с.-г. für das Mélken bestímmt; Melk-;

даі́льная ўстано́ўка Mélkanlage f -, -n;

даі́льнае вядро́ Mélkeimer m -s, -;

даі́льны апара́т Mélkmaschine f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

zapisywacz

м.

1. той, хто запісвае;

2. прылада для запісу;

zapisywacz dźwięku — апарат для гуказапісу

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

appliance

[əˈplaɪəns]

n.

1) прыла́да f., прыстасава́ньне n.; апара́т -у m. (для ўжы́тку ў ха́тняй гаспада́рцы)

2) ужыва́ньне n., ужы́так -ку m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

device

[dɪˈvaɪs]

n.

1) плян, спо́саб -у m., шту́чка f.

2) апара́т -у m.; прыстасава́ньне, сна́дзіва n., прыла́да f.

3) эмбле́ма f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Жубрава́ць ’доўга старанна працаваць’, ’выпрошваць’ (Юрч.). Польск. żubrować ’ачышчаць збожжа ад восцей, прапускаючы яго праз спецыяльны апарат żubrównik’. Першае бел. значэнне магчыма тлумачыць як развіццё запазычанага польск., другое адлюстроўвае гукавую змену жабраваць (гл. жабра́к). Але і першае магло ўзнікнуць непасрэдна на бел. глебе ў выніку семантычнага развіцця паводле мадэлі ’выпрошваць’ > ’пакутаваць’ > ’цяжка працаваць’ (параўн. слав. trǫdъ ’хвароба’ > ’праца’). У сувязі з другім значэннем параўн. яшчэ серб.-харв. жу̏борити ’рабіць лёгкі шум’, балг. дыял. жуборя ’шумець’, макед. жубори ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)