раз’ядна́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

1. Разм. Аддзяліцца адзін ад другога (пра злучаныя часткі чаго‑н.). Правады раз’ядналіся.

2. перан. Страціць агульнасць у чым‑н., стаць далёкімі, чужымі адзін другому.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Адно́йчы (БРС, КТС) < адноў + чы. Параўн. аднова (Нас.) ’тс’ і рус. адновча. Гл. адзін.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Па-само́му ’па аднаму’ (ТС). Да сам (гл.), якое на Палессі мае значэнне ’адзін’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

аднолькавы, роўны, такі, раўназначны, раўнацэнны, аднастайны, аднатыпны; аднакі (абл.) □ адзін у аднаго, адна цана, адной шэрсці, на адзін аршын, на адзін капыл (разм.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

капы́л м. (шавецкае прыстасаванне) Léisten m -s, -, Schúhleisten m -s, -;

◊

на адзі́н капы́л auf die gléiche Art; genáuso

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

паслядо́ўны

1. (які надыходзіць адзін за адным) aufeinánder fólgend; sukzessív (паступова);

2. (лагічны) fólgerichtig, konsequént;

3. (перакананы) konsequént

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пабрыка́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Убрыкнуць адзін другога. Пабрыкаліся коні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асці́на, ‑ы, ж.

Асцё; адзін вусік асця або частачка яго.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перабада́цца, ‑аецца; зак.

Перабадаць адзін аднаго. Перабадаліся каровы ў статку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ліграі́н, ‑у, м.

Спец. Адзін з гаручых прадуктаў перагонкі нафты.

[Фр. ligroine.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)