згуртава́нне н.

1. (дзеянне) Zusámmenschluss m -es, -schlüsse; Veréinigung-, -en; Zusámmenfügen n -s;

2. (аб’яднанне) Veréinigung f -, -en; Veréin m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

зімо́ўка ж.

1. (дзеянне) Überwínterung f -, Überwíntern n -s;

2. (месца) Wínterlager n -s, -; Wínterhütte f -, -n; Überwínterungsstation f -, -en, Polárstation f (станцыя)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Úmbau

m

1) -(e)s, -e перабудо́ва (дзеянне)

die Stadt war im Úmund Áusbau begríffen — го́рад перабудо́ўваўся і пашыра́ўся

2) -(e)s, -ten перабудава́ны дом (будынак)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

vorán=

аддз. дзеясл. прыстаўка, указвае: 1) на тое, што дзеянне адбываецца наперадзе якога-н. аб’екта: vorángehen* ісці́ на чале́

2) на рух уперад: voránkommen* ру́хацца напе́рад

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

люмінесцэ́нцыя

(ад лац. lumen, -inis = святло + суфікс -escent, які азначае слабае дзеянне)

свячэнне рэчываў (люмінафораў), якое ўзбуджаецца знешнімі крыніцамі энергіі і не з’яўляецца цеплавым выпрамяненнем; выступае ў разнавіднасцях радыелюмінесцэнцыя, хемілюмінесцэнцыя, электралюмінесцэнцыя і інш.; гл. таксама фасфарасцэнцыя, флюарэсцэнцыя.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

педа́ль

(фр. pedale, ад лац. pedalis = нажны)

1) нажны рычаг у розных механізмах і ўстройствах (у станку, веласіпедзе, аўтамабілі і г.д.);

2) рычажнае ўстройства, якое прыводзіцца ў дзеянне нагамі, у аргане, фісгармоніі, фартэпіяна і інш. (параўн. мануал).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

радыка́л​1

(с.-лац. radicalis = карэнны, ад лац. radix = корань)

1) матэматычны знак V, якім абазначаюць дзеянне здабывання кораня;

2) устойлівая група атамаў, якая пры хімічных пераўтварэннях пераходзіць без змен з малекулы аднаго рэчыва ў малекулу другога.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сінергі́я

(гр. synergeia = супрацоўніцтва)

1) фізіял. сумеснае дзеянне якіх-н. органаў або сістэм;

2) фарм. рэакцыя арганізма на камбінаванае ўздзеянне двух або некалькіх лекавых рэчываў, калі гэта ўздзеянне больш моцнае, чым было б уздзеянне кожнага кампанента паасобку.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

нівеліро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы, ж.

1. Спец. Дзеянне паводле дзеясл. нівеліраваць (у 1 знач.).

2. Дзеянне паводле дзеясл. нівеліраваць (у 2 знач.). Як вядома, савецкай літаратуры, у якой незвычайнае багацце талентаў, заўсёды была чужая нівеліроўка творчай індывідуальнасці мастака. Кучар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сюсю́канне, ‑я, н.

Разм.

1. Дзеянне паводле дзеясл. сюсюкаць (у 1 знач.), а таксама гукі гэтага дзеяння. Хлопец здаваўся дурнаватым: адвіслая мокрая губа, доўгая, як у бусла, шыя, несамавітая, з сюсюканнем, гаворка. Навуменка.

2. Дзеянне паводле дзеясл. сюсюкаць (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)