прыскарэ́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. прыскорваць — прыскорыць і прыскорвацца — прыскорыцца.
2. Тое, што і паскарэнне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
разглаго́льстваванне, ‑я, н.
Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. разглагольстваваць. // звычайна мн. (разглаго́льстваванні, ‑яў). Мнагаслоўныя, пустыя разважанні. Дэмагагічныя разглагольстваванні.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рассе́ў, ‑севу, м.
Дзеянне паводле дзеясл. рассяваць — рассеяць (у 1 знач.). // Спосаб, якасць пасеву. Суцэльны рассеў. Добры рассеў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
седлава́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. сядлаць.
2. Спосаб, якім асядланы конь. Вучэбнае седлаванне. Паходнае седлаванне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
уго́дніцтва, ‑а, н.
Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. угоднічаць; паддобрыванне, падлашчванне, удыганне. Яго прынцыповай натуры праціўна было ўгодніцтва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
устанаўле́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. устанаўліваць — устанавіць.
2. Тое, што ўстаноўлена; закон. Палітычныя ўстанаўленні грамадства.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фармірава́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. фарміраваць і фарміравацца.
2. Сфарміраванае вайсковае злучэнне, часць. Вайсковае фарміраванне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шатро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы, ж.
Разм.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. шатраваць.
2. Мука з шатраванага зерня.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
штуко́ўка, ‑і, ДМ ‑коўцы, ж.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. штукаваць.
2. Р мн. ‑ковак. Заштукаванае месца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Мроі, адз. л. мроя ’тое, што створана фантазіяй; мары, летуценні’ (ТСБМ), мройлівы ’жудасны’ (смарг., Сцяшк. Сл.), мроіцца ’сніцца’, ’здавацца’, мроіць ’марыць’, ’бачыць у прывідах’ (ТСБМ, Сцяшк.; Пасожжа, Крывіч, 5, 1923), мройна ’летуценна’ (Нар. Гом.). Укр. мрі́яти, мрі́ти ’здавацца’, ’марыць’, мрий ’змрочны’, мриво ’хмурнае надвор’е’, рус. мреять ’мільгацець’. Роднасныя да прасл. mьrěti (mьrějǫ) > паміра́ць, мара́ 1 (гл.). З’ява ‑oi̯‑ — дзеянне другаснага аблаўта oi паралельна з ě < ē (паводле рэгулярнага чаргавання ě/oi, напр., pěti — pojǫ, rějati — rojь) (Сольмсэн, Зб. Ягічу, 579; Міклашыч, 190; Фасмер, 2, 668; Варбот, Слав. и балк. языкозн. М., 1981, 52 і наст.). Сюды ж мра́іво, мрай (гл. Жучковіч, Местн. геогр. терм. в топоним. M., 1966, 22).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)