Verbum

капа́льнік, ‑а, м.

Той, хто займаецца капаннем, копкай чаго‑н. Капальнікі бульбы. □ Ездзілі на .. [паравічках] тутэйшыя людзі — нагрузчыкі торфу і капальнікі яго. Чорны.

карчо́мны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да карчмы, належыць ёй. Карчомны дом. □ Начаваў .. [Гушка] дзесьці на самай глухой вуліцы ў карчомнай стадоле. Чорны.

каснічо́к, ‑чка, м.

Памянш.-ласк. да каснік; вузкі каснік. [На Наташы] чорны хлапцоўскі камбінезон, шчыльна перахоплены поясам у таліі, каляровы каснічок на галаве. Краўчанка.

каструбава́ты, ‑ая, ‑ае.

Разм. Нягладкі, шурпаты. Каструбаватыя далоні. □ У конскім хляве .. [Баранавіч] агледзеў жалабы, дрэнна бачачы ў змроку і абмацваючы каструбаватыя дошкі. Чорны.

квіто́к, ‑тка, м.

Разм. Квітанцыя, талон. Выпісаць квіток. □ Пятрок жа думаў: «Каб хутчэй узяць гэты квіток на дровы ды ехаць дадому». Чорны.

крыха́, ‑і, ДМ крысе, ж.

Нязначная колькасць, маленькая часцінка чаго‑н. Крыха поля ля дому была абы-як, дрэнна выраблена. Чорны.

мундзі́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да мундзіра. Мундзірнае сукно. □ Твар .. [танкіста] быў як набрынялы, і кадык выпіраў з расшпіленага мундзірнага каўняра. Чорны.

надве́чар, прысл.

Пад самы вечар; падвечар. Вярнуліся [Рудчанка і Ярмоленка] толькі надвечар, амаль перад самым заходам сонца. Сіўцоў. Надвечар надвор’е схмурнела, і вецер аціх. Чорны.

падвесялі́цца, ‑весялюся, ‑вяселішся, ‑вяселіцца; зак.

Разм. Крыху развесяліцца, зрабіцца весялейшым. Не было яшчэ гэтакага здарэння, каб .. [Стрыгун] калі засмяяўся ці падвесяліўся шчыра. Чорны.

падкульга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Падысці, кульгаючы. Пастушок ішоў цераз сілу, скалечаны, напалоханы. Ён ледзьве падкульгаў да гаспадара і заплакаў. Чорны.