Verbum

анлайнавы слоўнік

кардыяпа́тыя

(ад кардыя- + -патыя)

хвароба сэрца, звязаная з незапаленчым парушэннем міякарда.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

карынебактэрыёз

(ад карынебакатэрыі)

інфекцыйная хвароба жывёл і чалавека, якая выклікаецца карынебактэрыямі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

amok

[əˈmʌk]

adj., adv.

такса́ма amuck ашале́лы, вар’я́цкі

шале́нства, гвалто́ўная нэрво́вая хваро́ба

•

- run amok

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

anthrax

[ˈænӨræks]

n., pl. -thraces

1) сібі́рская я́зва (хваро́ба жывёлы)

2) ску́ла f.

3) карбунку́л -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

sickness

[ˈsɪknəs]

1) недамага́ньне n., хваро́ба f.

2) мо́ташнасьць, мло́снасьць f.; ванітава́ньне n., вані́ты pl. only

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Пра́нцы мн. л. ’заразная венерычная хвароба; сіфіліс’ (ТСБМ, Шат., Касп., Др.-Падб., Гарэц., Мядзв.; лельч., Арх. ГУ; ТС), ’скулы’ (Бір. Дзярж.), пранцэ́і ’блазнота, дурасліўцы’ (ТС), пранц, пра́нэць, пра́ныц, пра́нцы ’брыдота’ (Сл. ПЗБ), пранцава́ты ’пракажоны’ (Зап.). Укр. мн. л. пранці ’сіфіліс’, рус. паўдн., зах. пра́нец ’залатушная высыпка’. Бел. і ўкр., відаць, з польск. pranca ’сіфіліс; заразная венерычная хвароба’, калісьці называлася “chorobą dworską” (Віл. сл.), з натуральнай заменай ф на п, параўн. народнае пасоля < фасоля і пад. (хвароба распаўсюдзілася ў пачатку XVI ст.), з даўняга ням. franze, franzose ’французка, французская хвароба’, першапачаткова französische Krankheit, таму што першая эпідэмія сіфілісу ўспыхнула ў Францыі каля 1496 г. (Банькоўскі, 1, 385). Паводле Фасмера (3, 353), слова узыходзіць да гал. frans ’французскі’, ням. Franz — у складаных словах тыпу Franzbrot ’французскі хлеб’ і да т. п. Брукнер (127) і Махэк₂ (146) адзінай крыніцай лічаць нямецкую назву французаў. Параўн. яшчэ рус. французская болезнь ’сіфіліс’ і чэш. franská nemoc ’тс’.