па сакрэ́церазм im Gehéimen; im Vertráuen (канфідэнцыянальна);
адкры́цьчый-нсакрэ́т in j-s Gehéimnis éindringen*, j-s Gehéimnis entdécken;
вы́даць сакрэ́т ein Gehéimnis préisgeben* аддз [verráten*];
трыма́ць у сакрэ́це gehéim hálten*;
2.вайск Hórchposten m -s, -
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
hálten
*
1.
vt
1) трыма́ць
j-n an [bei] der Hand ~ — трыма́ць каго́-н. за руку́
2) выко́нваць (што-н.), прытры́млівацца (чаго-н.)
Diät ~ — прытры́млівацца дые́ты
3) (für A) лічы́ць, прыма́ць (за каго-н., што-н.)
ich hálte ihn für méinen Freund — я лічу́ яго́ сваі́м ся́брам
4) выступа́ць (з чым-н)
éinen Vórtrag ~ — чыта́ць дакла́д
den Mund ~ — трыма́ць язык за зуба́мі
j-n beim Wórte ~ — злаві́ць каго-н. на сло́ве
Rat ~ — ра́іцца
2.
vi
1) спыня́цца
der Zug hält — цягні́к спыня́ецца
2) (aufA) надава́ць значэ́нне (чаму-н.), ува́жліва ста́віцца (да чаго-н.)
auf séine Gesúndheit ~ — сачы́ць за сваі́м здаро́ўем
3.
(sich)
1) трыма́цца
sich ábseits ~ — трыма́цца ўбаку́
2) прытры́млі- вацца (чаго-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
ко́ўзкі, ‑ая, ‑ае.
Разм.
1. Зусім гладкі, які не стварае трэння і на якім цяжка ўтрымацца або які цяжка ўтрымаць; слізкі. Коўзкі лёд. □ Усё цяжэй было трымаць раўнавагу на коўзкай ад гразі дарозе, усё горш упраўляліся замлелыя рукі з непаслухмяным рулём.Краўчанка.Зерне было сухое, коўзкае.Пянкрат.//перан. Ненадзейны, небяспечны, такі, што можа прывесці да непажаданых вынікаў (пра жыццёвы шлях, напрамак дзейнасці і пад.). Не блукалі сцежкай коўзкай — Спеў Купалы акрыляў, Арлянят-маладнякоўцаў У палёт благаслаўляў.А. Александровіч.
2. Які мае гладкую паверхню і рухаецца шляхам слізгання. Гэтай зімой, напрыклад, дзед змайстраваў такія саначкі, што лепшых і не прыдумаеш. Лёгенькія, прыгожыя. Кляновыя палазкі добра закручаныя, коўзкія.Рылько.
3. Плаўны, лёгкі (пра паходку, рух і пад.). Даганяем і бачым Жэньку, Сцяпанавага сына. Лыжы ў яго бацькавы, ідзе без палак, упэўнена, моцнымі і коўзкімі крокамі.Хомчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сёрбаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што і без дап.
1.Разм. Есці вадкую страву, прысмоктваючы. [Дзеці], завіхаючыся, сёрбалі, і гэта... [Ганну] цешыла, — раней ёй заўсёды прыходзілася ўгаворваць сына есці, расказваць яму казкі.Гурскі.Уладзік клаў лыжку і хацеў вылазіць з-за стала, але бацька кідаў такі выразны позірк, што нехаця будзеш сядзець і сёрбаць зацірку...С. Александровіч.
2. Піць, прысмоктваючы. Віцька, нагінаючыся над сталом, сёрбаў са сподачка чай, раз-пораз шморгаючы кірпатым носам.Асіпенка.Мараканцы ў кафэ гучна сёрбаюць мятны чай і прыцмокваюць з вялікім задавальненнем.В. Вольскі.
3. Піць невялікімі глыткамі час ад часу. Хросны не піў, а патроху сёрбаў з конаўкі саматужную гарэліцу.Асіпенка.
4. Утвараць у час яды характэрныя гукі сёрбання. Хто захапляўся, гучна сёрбаў, дзед таго лыжкай па лбе хрысціў.Калачынскі.Тацянка ўмее трымаць кубачак і не сёрбае так, як Марынка.Юрэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
узво́д1, ‑а, М ‑дзе, м.
Невялікае вайсковай падраздзяленне (у пяхоце, артылерыі і пад.). Стралковы ўзвод. Кулямёты ўзвод. □ Начамі з пушчы за Нёман выязджалі разведчыкі, выходзілі ўзводы, падчас цэлы атрад ні брыгада.Брыль.
узво́д2, ‑а і ‑у, М ‑дзе, м.
1.‑у. Дзеяннепаводледзеясл. узводзіць — узвесці (у 1, 2 знач.); узвядзенне.
2.‑а. Спец. Частка затвора або замка агнястрэльнай зброі, якая стрымлівае ўдарны механізм перад баявой гатоўнасцю. Прыціснуўшыся да сцяны. Бывалы трымаў пісталет на ўзводзе.Новікаў.— Ну, час ісці ўжо... Годзе. Пайшлі!.. Курок на ўзводзе. Па праву канваіра Узвёў Аніс курок.Куляшоў.
•••
На ўзводзе — а) у стане ап’янення; у стане ўзбуджэння. Марцін жа перад тым наведаўся к суседу, Там выпіў як належыць, закусіў. Ну і на ўзводзе быў, вядома.Корбан; б) напагатове. Трымаць пісталет на ўзводзе.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пастано́ўкаж
1. (дзеянне) Áufstellen n -s;
пастано́ўка го́ласу Stímmschulung f -;
пастано́ўка пыта́ння Frágestellung f -;
пастано́ўка зада́чыÁufgabenstellung f -;
пастано́ўка мэ́ты Zíelsetzung f -;
2. (манератрымаць) Háltung f -;
пастано́ўка ко́рпуса Körperhaltung f -;
пастано́ўка па́льцаўмуз Fíngersatz m -(e)s;
пастано́ўка ру́кімуз Hándhaltung f -;
3.тэатрÁufführung f -, -en, Inszeníerung f -, -en;
тэлевізі́йная пастано́ўка Férnsehspiel n -(e)s, -e
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
це́лан Körper m -s, -; Leib m -(e)s, -er (чалавека, жывёлы);
на це́ле am Körper; фізва́дкае це́ла flüssiger Körper;
цвёрдае це́ла féster Körper, Féstkörper m;
◊ быць адда́ным душо́ю і це́ламкаму-н [чаму-н] j-m [éiner Sáche] mit Leib und Séele ergében sein;
быць у це́леразм dick [wóhlbeleibt] sein;
трыма́ць у чо́рным це́ле stíefmütterlich behándeln; streng [kurz] halten*
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
адле́гласцьж
1.Ábstand m -(e)s, -stände; Entférnung f -, -en, Wéite f -, -n (далечыня);
на пэ́ўнай адле́гласці ад in éiniger Entférnung von (D);
адле́гласць па прамо́й Lúftlini¦e f -, -i¦en;
які́м кіру́юць на адле́гласці férngesteuert;
на адле́гласці стрэ́лу in Schússweite;
трыма́ць каго-н на адле́гласці sich (D) j-n vom Léibe hálten*; Distánz wáhren (zuD)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
nurse2[nɜ:s]v.
1. дагляда́ць, выхо́джваць (хворага);
nurse back to health вы́хадзіць (хворага)
2. лячы́ць, лячы́цца;
She is at home, nursing a cold. Яна сядзіць дома і лечыцца ад прастуды.
3. зато́йваць, пе́сціць (пра пачуцці);
nurse resentment/wrath зато́йваць кры́ўду/злосць
4. дагляда́ць; пе́сціць; гадава́ць, выро́шчваць (маладыя парасткі, саджанцы і да т.п.)
5.трыма́ць у абды́мках, мо́цна прыціска́ць да грудзе́й