нявы́кананы, ‑ая, ‑ае.

Такі, выкананне якога не ажыццявілі. Нявыкананы план.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нявы́карыстаны, ‑ая, ‑ае.

Такі, які не быў выкарыстаны. Нявыкарыстаныя магчымасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нядзе́йсны, ‑ая, ‑ае.

Такі, якому не ўласціва дзейснасць. Нядзейсныя меры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разнаво́кі, ‑ая, ‑ае.

Такі, у якога вочы неаднолькавыя па колеру.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скідны́, ‑ая, ‑ое.

Разм. Такі, што знімаецца, скідаецца. Скідная накрыўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сумяшча́льны, ‑ая, ‑ае.

Такі, што можна сумясціць з чым‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

няёмкі, -ая, -ае.

1. Такі, у якім нязручна быць, знаходзіцца.

Няёмкая поза.

2. Непрыемны, цяжкі.

Трапіць у няёмкае становішча.

3. Не зусім прыстойны, недазволены этыкай; недарэчны.

Няёмка (прысл.) умешвацца ў размову бацькоў.

|| наз. няёмкасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

няўце́шны, -ая, -ае.

1. Такі, што немагчыма суцешыць, супакоіць.

Няўцешная маці.

2. Вельмі моцны па сіле праяўлення (пра гора, слёзы і пад.).

Няўцешнае гора.

3. Які не прыносіць суцяшэння, несуцяшальны.

Няўцешныя весткі.

|| наз. няўце́шнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

заляжа́цца, -ляжу́ся, -ле́жышся, -ле́жыцца; -ляжы́ся; зак.

1. Праляжаць надта доўга.

З. ў пасцелі.

Такі тавар доўга не залежыцца.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Сапсавацца ад доўгага ляжання.

Каўбаса заляжалася.

|| незак. зале́жвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

улюбёны, -ая, -ае.

1. Зачараваны, захоплены кім-, чым-н.

Улюбёныя ў зямлю людзі.

2. Такі, якому аддаецца перавага ў параўнанні з чым-н. іншым; аблюбаваны.

Улюбёная страва.

Улюбёнае месца адпачынку.

Улюбёная справа.

|| наз. улюбёнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)