укаране́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. укараняць — укараніць і стан паводле знач. дзеясл. укараняцца — укараніцца. Укараненне перадавой тэхнікі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мата́нне 1, ‑я, н.
Дзеянне паводле дзеясл. матаць 1 (у 1, 2 знач.) і стан паводле дзеясл. матацца 1 (у 1, 2 знач.).
мата́нне 2, ‑я, н.
Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. матаць 2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пе́кла, -а, н.
1. Паводле рэлігійна-містычных уяўленняў — месца, дзе церпяць вечныя пакуты душы памерлых грэшнікаў.
У чорта ў пекле.
Лезці раней за бацьку ў пекла (прымаўка: паспешліва і недарэчна ўмешвацца ў чые-н. справы, апярэджваючы каго-, што-н.; разм., іран.)
2. Моцная гарачыня, спёка (разм.).
Не сядзі на самым пекле.
Трапіць у самае п. (перан.: у гарачае месца бою, у разгар злосных спрэчак і пад.).
3. перан. Пра нясцерпныя ўмовы жыцця, іншыя ўмовы, стан.
П. вайны.
Душэўнае п.
|| прым. пяке́льны, -ая, -ае (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
акрэдыты́ў
(фр. accréditif, ад лац. accreditivus = даверны)
1) дакумент на права атрымання кім-н. пэўнай сумы грошай у банку;
2) від банкаўскага рахунку, паводле якога ажыццяўляюцца безнаяўныя разлікі.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
а́рышт
(польск. areszt, ад с.-лац. arrestum)
1) узяцце пад варту, пазбаўленне волі, 2) забарона карыстацца якой-н. маёмасцю паводле рашэння судовых органаў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
парна́с
(гр. Parnassos = гара ў Грэцыі, на якой, паводле міфалагічных уяўленняў, жылі багіні мастацтваў — музы)
перан. усё, што звязана з паэзіяй; свет паэзіі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
скі́нія
(ад гр. skene = шацёр)
паводле біблейскага падання, пераносны храм у выглядзе шатра, які быў у старажытных яўрэяў да пабудавання храма ў Іерусаліме.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
субарэ́нда
(ад суб- + арэнда)
дагавор, паводле якога арандатар перадае арандаваную ім маёмасць або яе частку ў часовае карыстанне іншай асобе за пэўную плату.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
уніфармі́зм
(ад лац. uniformis = аднастайны)
гіпотэза, паводле якой у геалагічным мінулым дзейнічалі тыя ж сілы і з той жа інтэнсіўнасцю, што і зараз.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
падме́шванне 1, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. падмешваць 1.
падме́шванне 2, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. падмешваць 2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)