надбру́шны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца над жыватом. Надбрушныя мышцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надгле́бавы, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца над глебай. Надглебавае покрыва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надлабко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца над лабком. Надлабковая косць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надло́б’е, ‑я, н.

Частка чэрапа, якая знаходзіцца над ілбом.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надло́кцевы, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца над локцем, вышэй локця.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надны́рачны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца над верхняй часткай нырак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надхма́рны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца над хмарамі. Надхмарная прастора.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падчарэ́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца над чэравам. Падчарэўны рэмень.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

імпе́рыя

(лац. imperium = улада, дзяржава)

1) манархічная дзяржава на чале з імператарам;

2) буйная каланіяльная дзяржава;

3) перан. буйная манаполія, якая ажыццяўляе кантроль над пэўнай галіной прамысловасці, над якой-н. дзейнасцю.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

◎ Пало́й ’вада, якая з’яўляецца ў час адлігі над лёдам, верхаводка’ (Бір. Дзярж.), ’лівень’ (Сл. ПЗБ). Рус. полой ’глыбокая лагчына, дзе ў паводку застойваеца вада’, укр. полій ’верхаводка, вада над лёдам’, ст.-рус. полой ’глыбокая прырэчная лагчына, дзе ў паводку застойваецца вада; рукаў ракі’, серб.-харв. nÓAÓj ’пойма; мелкае месца, мель; перакат’. Прасл. polojь. Ад politicliti (гл. ліць) з суф. -6 і апафоніяй у корані.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)