я́лавічына, ‑а, ж.

Мяса каровы як ежа. Наварыць ялавічыны. □ Кавалак ялавічыны, што захапілі з сабою, пакідаючы абжытую друкарню на беразе дзікага возера, парэзалі на тонкія скрылікі. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

skruszały

1. вялы, мяккі (пра мяса);

2. рыхлы, рассыпчаты (пра скалу)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

smażyć

незак. смажыць;

smażyć mięso — смажыць мяса;

smażyć konfitury — варыць варэнне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

сма́жыцца, -жуся, -жышся, -жыцца; незак.

1. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Пад уздзеяннем агню рабіцца гатовым да ўжывання.

На пліце смажыцца мяса.

2. перан. Знаходзіцца на гарачыні, на спёцы (разм.).

С. на сонцы.

|| зак. засма́жыцца, -жыцца (да 1 знач.) і сасма́жыцца, -жыцца (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ Капчо́нка ’вэнджанае свіное мяса, кумпяк’ (полац. Нар. сл.), канцоны ’вэнджаны’ (Сцяшк.). З рус. копчёнка, копчёный ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

інды́к

(польск. indyk, ад лац. indicus = індыйскі)

вялікая свойская птушка атрада курыных, якая гадуецца на мяса.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

кальма́р

(фр. calmar)

марскі драпежны галаваногі малюск атрада дэкаподаў мяса многіх відаў з’яўляецца каштоўным харчовым прадуктам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

крэадо́нты

(ад гр. kreas = мяса + -адонт)

атрад вымерлых прымітыўных драпежных млекакормячых, якія жылі ў палеагенавы перыяд.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

нью-гемпшы́р

(англ. New Hampshire = назва штата ў ЗША)

мяса-яечная парода курэй, выведзеная ў ЗША.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Стальні́ца ‘верхняя дошка, крышка стала’ (ТСБМ, Янк. 1), ‘дошчачка, на якой рэжуць сала, мяса, крышаць капусту і інш.’ (Сл. ПЗБ), ‘дошка столі’ (Янк. 1), стольні́ца ‘шуфляда ў стале’ (ТС), столны́ця, столнэ́ца ‘паверхня стала’, ‘шуфляда ў стале’, ‘дошчачка, на якой рэжуць гародніну, мяса’ (Сл. Брэс.). Дэрыват ад прым. *стольны < стол з суф. ‑іц(а).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)