Verbum

меты́с, ‑а, м.

1. Жывёліна або расліна, атрыманая ў выніку метызацыі.

2. Патомак ад шлюбу людзей розных рас.

[Фр. métis.]

многагало́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае многа галоў. Многагаловы змей. // Які складаецца з мноства людзей або жывёл. Многагаловы натойп.

няско́ранасць, ‑і, ж.

Разм. Уласцівасць няскоранага. Міхась Лынькоў малюе няскоранасць савецкіх людзей, іх агністую нянавісць да ворага. Кучар.

павымо́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Вымачыць усё, многае або ўсіх, многіх. Павымочваць лён. Павымочваў людзей дождж.

кінематаграфава́ць, ‑фую, ‑фуеш, ‑фуе; зак. і незак., што.

Знімаць, фатаграфаваць людзей, прадметы і пад. на экране перад гледачамі.

малпалю́дзі, ‑людзей, Д ‑людзям і (радзей) ‑людзям, Т ‑людзьмі, М аб ‑людзях і (радзей) ‑людзях.

Мн. да малпачалавек.

гума́нны, ‑ая, ‑ае.

Дабрачынны, чалавечны, прасякнуты павагай да людзей. Пралетарыят — самы гуманны клас у гісторыі развіцця грамадства. Лушчыцкі.

[Ад лац. humanus — чалавечны.]

дзіклі́вы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які дзічыцца, пазбягае людзей (пра чалавека), недаверлівы, палахлівы (пра жывёлу). Дзіклівае дзіця. Дзіклівы кот.

статы́стык, ‑а, м.

Спецыяліст па статыстыцы, які займаецца статыстыкай. — Колькі людзей на зямлі? — Я запытаў у статыстыка. Макаль.

угамані́ць, ‑маню, ‑моніш, ‑моніць; зак., каго-што.

Разм. Супакоіць, суняць. Радасці не было канца, ледзь угаманілі людзей. Дуброўскі.