цыклапі́чны

(ад цыклоп)

масіўны, вельмі вялікі (звычайна пра будынкі, збудаванні).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

эста́нсія

(ісп. estancia)

буйны маёнтак, звычайна жывёлагадоўчы, у Аргенціне, Чылі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

падла́сіна, ‑ы, ж.

Пляма, звычайна белага колеру, на поўсці жывата жывёлы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падпа́хваць, ‑ае; незак.

Разм. Крыху пахнуць (звычайна непрыемна). Рыба ўжо падпахвае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

про́тары, ‑аў; адз. няма.

Уст. Выдаткі, расходы (звычайна па судовых справах).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праасвяшчэ́нства, ‑а, н.

Тытулаванне епіскапа (звычайна з займеннікамі «ваша», «яго», «іх»).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прападо́бнасць, ‑і, ж. (звычайна з займеннікам «ваша», «яго», «іх»).

Тытулаванне свяшчэнніка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ліберці́, нескл., н.

Сорт бліскучай мяккай (звычайна шаўковай ці паўшаўковай) тканіны.

[Англ. liberty.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гу́бачніца, ‑ы, ж.

Прылада для намочвання пальцаў (звычайна пры падліку грошай).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

распая́цца, ‑яецца; зак.

Расплавіцца, звычайна на месцы, дзе спаяна. Чайнік распаяўся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)