саста́віць, ‑стаўлю, ‑ставіш, ‑ставіць; зак., што.
1. Паставіць поруч або ў адно месца. Саставіць вінтоўкі ў піраміду. □ Сажнуць сярпамі з жонкай жытні клін, Збяруць снапы, саставяць іх у бабкі. Корбан. Міхась туды [у куток пуні] саставіў старыя калоды. Б. Стральцоў. // Прыставіць, падставіць адно да другога. Умомант саставілі [хлопцы] адзін к аднаму сталы, як на вяселлі, і паселі наўкруга. Мурашка.
2. Атрымаць што‑н. цэлае, злучыўшы, змацаваўшы асобныя часткі. Саставіць поезд. □ [Гаварушка:] — Таксама навука — як разбіты гаршчок саставіць. Лобан. // Атрымаць (сумесь, раствор і пад.), перамяшаўшы якія‑н. рэчывы. Саставіць лякарства.
3. Зняць што‑н., пастаўленае наверх. Саставіць са стала на падлогу.
•••
Саставіць ураўненне — запісаць умову задачы ў выглядзе ўраўнення, якое змяшчае шукаемую велічыню.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тало́н
(фр. talon, ад лац. talus = пята)
1) кантрольны лісток, які дае права атрымаць што-н., карыстацца чым-н.;
2) частка дакумента, якая аддзяляецца ад яго.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
вы́гадаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Зберагчы шляхам эканомнай траты, разліку. Выгадаць кавалак тканіны пры раскроі. Выгадаць лішні рубель. // Атрымаць якую‑н. выгаду, перавагу ў чым‑н. Купляць білеты было позна. Поезд адыходзіў на Урэчча. Нам туды і трэба. Што ж, заплацім крыху штрафу, але выгадаем цэлыя суткі. Сташэўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Kínderstube
f -, -en дзіця́чы пако́й
éine gúte ~ háben [geníeßen*] — атрыма́ць до́брае выхава́нне; мець до́брыя мане́ры
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Knópfloch
n -(e)s, -löcher прарэ́шак (на вопратцы); пятлі́ца
etw. ins ~ bekómmen* — разм. атрыма́ць о́рдэн
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
carry over
а) затрыма́ць, атрыма́ць зь міну́лага
б) перано́сіць (сло́ва)
в) праця́гваць, адклада́ць
to carry an account over to the next month — адкла́сьці разраху́нак на насту́пны ме́сяц
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Дабы́ць ’здабыць’, дабыва́ць ’здабываць’. Агульнаславянскі дзеяслоў праславянскага характару. Параўн. укр. добу́ти ’здабыць, набыць, дастаць’, рус. добы́ть дастаць, набыць і г. д.’, ст.-рус. добыти ’набыць, здабыць; дажыць’, чэш. dobyti ’здабыць, набыць, зарабіць; завалодаць, авалодаць; дастаць, выцягнуць’, славац. dobyť ’захапіць, авалодаць; дабыць, дабіцца’, в.-луж. dobyć ’астацца; здабыць, зарабіць; авалодаць, захапіць, перамагчы’, н.-луж. dobyś ’астацца, выцерпець да канца’, польск. dobyć ’астацца, прабыць; выцягнуць, дастаць; захапіць, авалодаць’, балг. доби́я ’здабыць; раджаць’, серб.-харв. до̀бити ’здабыць, атрымаць’, славен. dobíti ’атрымаць і да т. п.’ Прасл. *dobyti (прэфікс *do + дзеяслоў *byti). Агляд форм гл. у Трубачова, Эт. сл., 5, 47–48. Не вельмі ясным застаецца пытанне аб першапачатковым значэнні слова. Некаторыя даследчыкі мяркуюць, што зыходзіць трэба з ’раджаць’ (агляд гл. Махэк₂, 122). Паводле Трубачова (там жа, 48), лепш думаць, што гэта апошняе з’яўляецца мясцовым сінонімам. Махэк услед за Матлам (гл. Махэк₂, 122) лічыць, што развіццё семантыкі ішло так, як у лац. слова pecu ’жывёла’ > ’маёмасць, грошы’. Зыходным, паводле Махэка, для *dobyti з’яўляецца ’нарадзіць’. Гэта значэнне было агульным, але сёння захавалася ў балг. мове.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ку́кіш м Féige f -, -n;
◊ атрыма́ць ку́кіш з ма́слам (gar) nichts kríegen [bekómmen*];
паказа́ць ку́кіш у кішэ́ні j-m éine Faust in der Tásche bállen
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
mortgage1 [ˈmɔ:gɪdʒ] n. закла́д, закладна́я; іпатэ́ка;
take out a mortgage закла́сці, адда́ць у закла́д, атрыма́ць пазы́ку пад закладну́ю;
pay off a mortgage вы́купіць закладну́ю, вы́купіць з закла́ду;
the mortgage term тэ́рмін закладно́й
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
third1 [θɜ:d] n.
1. трэ́цяга (дата);
on the third of May трэ́цяга ма́я
2. тро́йка (адзнака);
get a third атрыма́ць тро́йку (ва ўніверсітэце)
3. трэ́цяя ча́стка;
two thirds дзве трэ́ція, дзве траці́ны
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)