◎ Канша́хты ’шашні, патаемная сувязь’ (Нас.). Сапсаванае з кантакты ’адносіны’; ‑ш‑, магчыма, мае кантамінацыйны характар.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

animal​2 [ˈænɪməl] adj.

1. жывёльны (які мае адносіны да жывёл)

2. жывёльны, гру́бы, ні́зкі;

animal desires/instincts жывёльныя пабуджэ́нні/інсты́нкты

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

rapport [ræˈpɔ:] n. узаемаадно́сіны; узаемаразуме́нне;

She established a good rapport with her new colleagues. Яна ўстанавіла добрыя адносіны з новымі калегамі.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дру́жественный дружалю́бны, прыя́зны;

дру́жественная нам держа́ва дружалю́бная нам дзяржа́ва;

дру́жественные на́ции дружалю́бныя на́цыі;

дру́жественные отноше́ния дружалю́бныя (прыя́зныя) адно́сіны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

любо́вный любо́ўны;

любо́вная ли́рика любо́ўная лі́рыка;

любо́вный взгляд любо́ўны по́зірк;

любо́вное отноше́ние к де́лу любо́ўныя адно́сіны да спра́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ры́ночный ры́начны;

ры́ночная торго́вля ры́начны га́ндаль;

ры́ночная сто́имость ры́начная ва́ртасць;

ры́ночные отноше́ния ры́начныя адно́сіны;

ры́ночная эконо́мика ры́начная экано́міка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

posture​1 [ˈpɒstʃə] n.

1. паста́ва, по́за (цела);

a comfortable posture зру́чная паста́ва;

upright/sitting/supine posture прама́я/сядзя́чая/ляжа́чая паста́ва;

Scoliosis can be the result of bad posture. Няправільная пастава можа прывесці да скаліёзу.

2. адно́сіны; пазі́цыя;

the American posture toward terrorism адно́сіны Аме́рыкі да тэрары́зму

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

napięty

napięt|y

напружаны; напяты; нацягнуты;

stosunki ~e — нацягнутыя адносіны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ Напастыра́цца ’частымі дробязнымі сваркамі выклікаць непрыязныя да сябе адносіны, апастыляцца’ (Нар. сл.). Гл. настырдцца ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

парва́ць, -ву́, -ве́ш, -ве́; -вём, -вяце́, -ву́ць; -ві́; -ва́ны; зак., што.

1. Разарваць або крыху падраць.

П. вяроўку.

П. адзенне.

2. перан., з кім. Адразу, рэзка спыніць (знаёмства, адносіны і пад. з кім-н.).

П. дыпламатычныя адносіны.

П. з ранейшымі сябрамі.

◊

Жылы парваць (разм.) — надарвацца ад цяжкай працы.

|| незак. парыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)