стано́ўча прысл гл станоўчы

1.стано́ўч|ы

1. pósitiv; bestímmt, entschíeden;

стано́ўчаы адка́з pósitive [bejáhende, zúsagende] Ántwort;

рабі́ць стано́ўчаы ўплыў sich pósitiv áuswirken;

у стано́ўчаым сэ́нсе im pósitiven Sinne;

2. матэм, фіз pósitiv, Plus-;

стано́ўчаая велічыня́ pósitive Größe;

стано́ўчаая электры́чнасць pósitive Elektrizität

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

wydusić

зак.

1. перан. выціснуць; вырваць;

~ć z siebie odpowiedź — выціснуць з сябе адказ;

2. перадушыць;

lis ~ł gęsi — ліса перадушыла гусей

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

рашэнне, ✂, н.

  1. гл. рашыць.

  2. Пастанова.

    • Р. з’езда.
    • Судовае р. (прысуд).

  3. Заключэнне, вывад з чаго-н.

    • Прыйсці да канчатковага рашэння.

  4. Адказ да задачы, красворда і пад.

    • Знайсці р.

  5. Ажыццяўленне творчай задумы; сама такая задума.

    • Рэжысёрскае р. п’есы.
    • Смелае канструктарскае р.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

задаволіць, ✂; зак.

  1. Выканаць чые-н. патрабаванні, пажаданні і пад.

    • З. попыт спажыўцоў.
    • З. просьбу.

  2. Заспакоіць, наталіць.

    • З. смагу.
    • З. апетыт.

  3. Даць, прынесці каму-н. задавальненне.

    • Яго адказ мяне цалкам задаволіў.

|| незак. задавальняць, ✂.

|| наз. задавальненне, ✂ і задаволенне, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

пэўны, ✂.

  1. Дакладна вызначаны, прызначаны.

    • Сустрэцца ў пэўным месцы.

  2. Ясны, несумненны.

    • Даць п. адказ.

  3. Некаторы, той ці іншы.

    • У працы выяўлены пэўныя недахопы.

  4. Такі, якому можна даверыцца, надзейны.

    • П. чалавек.
    • Пэўная схованка.

  5. Упэўнены, цвёрды.

    • Ісці пэўным крокам.

|| наз. пэўнасць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

X, x [eks] n.

1. 24-я літара англійскага алфавіта

2. math. ікс, невядо́мая велічыня́

3. не́хта невядо́мы, таямні́чы;

Mr. X мі́стар Ікс

4. по́дпіс неадукава́нага

5. вы́бар або́ адка́з (на бюлетэні пры анкетаванні)

6. фільм, на які́ не дазваля́ецца ісці́ дзе́цям да 16 гадо́ў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

verántworten

1.

vt

1) адка́зваць, не́сці адка́знасць (за што-н.)

das ist nicht zu ~ — гэ́та не дапушча́льна

2.

(sich) апра́ўдвацца; дава́ць справазда́чу, адка́зваць, трыма́ць адка́з

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Verságer

m -s, -

1) няўда́ча, адмо́ўны вы́нік, няспра́ўнасць

2) адка́з (матора і г.д.)

3) вайск. асе́чка

4) той, хто не спра́віўся з чым-н., няўда́чнік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

uprzejmie

1. далікатна, ветліва, ласкава, міла;

2. калі ласка; будзьце ласкавы;

proszę uprzejmie — калі ласка (у адказ на падзяку);

dziękuję uprzejmie — шчыра дзякую

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

задаво́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; заг. задаволь; зак., каго-што.

1. Выканаць, ажыццявіць чыё‑н. патрабаванне, жаданне і пад. Задаволіць попыт спажыўцоў. □ Нікіфаровіч ахвотна задаволіў .. просьбу [Шавейкі]. Броўка. // Заспакоіць, наталіць. Хлопцы ж, сярод іх і Барыс, мелі добры апетыт, але не заўсёды мелі чым яго задаволіць. Лось. Я застаюся адна. І ніяк не магу задаволіць сваю прафесійную цікавасць: з кім я еду, хто мой сусед... Васілевіч.

2. Даць, прынесці каму‑н. задавальненне чым‑н. Адказ зусім задаволіў маладую жанчыну, а Пракоп адчуў некаторую палёгку. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)