давядзе́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. даводзіць ​1 — давесці ​1 (у 2, 3 і 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

біццё, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. біцца (у 5 знач.) і біць (у 8, 10 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бра́зганне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. бразгаць, а таксама гукі, якія ўтвараюцца пры гэтым дзеянні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

буцэфа́л, ‑а, м.

Дзікі конь, які, паводле падання, быў уціхаміраны Аляксандрам Македонскім і доўга яму служыў.

[Грэч. Bukephalos — клічка дзікага каня.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апрацо́ўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. апрацаваць.

•••

Браць у апрацоўку гл. браць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аргумента́цыя, ‑і, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. аргументаваць.

2. Сукупнасць аргументаў. Дастатковая аргументацыя. Лагічная аргументацыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бамбардзіро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы; Р мн. ‑ровак; ж.

Дзеянне паводле дзеясл. бамбардзіраваць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выпрабава́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. выпрабаваць.

2. Няшчасце, нягода. Прайсці праз цяжкія выпрабаванні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выраза́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. выраза́ць — вы́разаць (у 1, 2, 4, 5 і 6 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выхава́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. выхоўваць ​1 — выхаваць.

2. Агульнае развіццё, культура чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)