прасвятле́ць сов., прям., перен. просветле́ть;
не́ба ~ле́ла — не́бо просветле́ло;
у галаве́ ~ле́ла — безл. в голове́ просветле́ло;
твар ~ле́ў — лицо́ просветле́ло
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
расцвісці́ сов., прям., перен. расцвести́;
ру́жы ~цвілі́ — ро́зы расцвели́;
дзяўчы́на ~цвіла́ — де́вушка расцвела́;
твар ~цві́ў усме́шкай — лицо́ расцвело́ в улы́бке
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
грымірава́ць
(фр. grimer = падмалёўваць твар)
1) накладваць грым, каб надаць акцёру патрэбны для яго ролі выгляд;
2) надаваць каму-н. з дапамогай грыму аблічча каго-н. (напр. г. пад рыбака).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
shrivel [ˈʃrɪvl] v. высу́шваць; змо́ршчваць; маршчы́ніцца, ссыха́цца;
The leaves shrivelled (up) in the sun. Лісточкі скруціліся ад сонца;
He has a shrivelled face. У яго маршчыністы твар.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Fassáde
f -, -n
1) буд. фаса́д, пе́рад (будынка)
2) дэко́рум, зне́шняя прысто́йнасць
3) груб. твар, фізіяно́мія
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
zusámmensinken
*
1.
vi (s) асяда́ць, абва́львацца; ру́хнуць
2)
das Gesícht sank in sich zusámmen — твар асу́нуўся [змарне́ў]
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Gesínnung
f -, -en перакана́нні; склад ду́мак, по́гляды
séine ~ an den Tag légen — паказа́ць свой сапра́ўдны твар
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
мо́ршчыцца, -чуся, -чышся, -чыцца; незак.
1. Збірацца ў маршчыны (пра скуру, часткі твару і пад.).
2. Моршчыць твар (ад болю, незадаволенасці і пад.).
3. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.), перан. Пакрывацца маршчынамі, складкамі (пра адзежу, рэчы).
|| зак. намо́ршчыцца, -чуся, -чышся, -чыцца, памо́ршчыцца, -чуся, -чышся, -чыцца і змо́ршчыцца, -чуся, -чышся, -чыцца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
палымне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; незак.
1. Ярка гарэць, палаць; знішчацца ў агні.
Хаты палымнелі ў агні.
2. Набываць колер полымя; вылучацца колерам полымя, яркай чырвонай афарбоўкай.
На ўсходзе палымнела зара.
Палымнее чырвоная рабіна (перан.).
3. Пакрывацца румянцам.
Палымнее твар.
4. перан. Быць ахопленым якім-н. моцным пачуццём.
П. сэрцам.
Палымнее агонь помсты.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
умы́ць, -ы́ю, -ы́еш, -ы́е; -ы́ты; зак., каго-што.
Памыць (твар, рукі, шыю).
У. дзіця.
У. рукі (таксама перан.: ухіліўшыся, зняць з сябе адказнасць за што-н.). Ранак, умыты росамі (перан.).
|| незак. умыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
|| звар. умы́цца, -ы́юся, -ы́ешся, -ы́ецца; незак. умыва́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.
|| наз. умыва́нне, -я, н.; прым. умыва́льны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)