Verbum

упераме́жку, прысл.

Разм. Папераменна чаргуючыся адно з другім, у нейкім пэўным парадку. Ішлі халодныя асеннія дажджы ўперамежку са снегам. «Звязда». Спалі.. [дзяўчаты] разам у Валіных сенцах... Раз уставала адна, другі раз — другая, уперамежку, каб устаць з жаваранкамі, прыцемкам пусціць трактар. Лобан. Мы, вучні, размяшчаліся на прыватных кватэрах, уперамежку з вайскоўцамі. Дубоўка.

прабраха́ць, ‑брэша; зак.

1. Абазвацца брэхам. На верхнім канцы сяла ў апошні раз прабрахаў сабака. Сяргейчык.

2. Брахаць некаторы час.

перагалі́ць, ‑галю, ‑голіш, ‑голіць; зак., каго-што.

Разм.

1. Пагаліць нанава, яшчэ раз.

2. Пагаліць усіх, многіх або ўсё, многае.

перагла́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., што.

1. Пагладзіць прасам нанава, іначай, яшчэ раз.

2. Пагладзіць усё, многае. Перагладзіць усю бялізну.

перазвані́ць, ‑званю, ‑звоніш, ‑звоніць; зак.

1. Пазваніць зноў, яшчэ раз.

2. Пазваніць па тэлефоне ўсім, многім; абзваніць. Перазваніць усім знаёмым.

пераправе́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., каго-што.

Разм. Праверыць нанава, яшчэ раз. Пераправерыць падлік. // Праверыць усё, многае або ўсіх, многіх.

пераскаро́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑даіць; зак., што.

1. Паскародзіць нанава, яшчэ раз. Пераскародзіць папар.

2. Паскародзіць усё, многае. Пераскародзіць усе ўчасткі.

перацадзі́ць, ‑цаджу, ‑цэдзіш, ‑цэдзіць; зак., што.

1. Працадзіць яшчэ раз або праз другую цадзілку. Перацадзіць малако.

2. Працадзіць усё, многае.

курну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.

Зацягнуцца дымам адзін раз; трохі пакурыць. — Эх, братцы! Курнуць бы, Эх, курнуць! Колас.