спадкае́мец, ‑мца, м.

1. Асоба, якая атрымала спадчыну або мае права на яе; наследнік.

2. перан. Той, хто працягвае чые‑н. традыцыі, чыю‑н. дзейнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

атэста́т, -а, М -та́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Афіцыйны дакумент аб заканчэнні сярэдняй навучальнай установы, які пацвярджае ўзровень адукацыі.

А. сталасці.

2. Афіцыйны дакумент аб прысваенні вучонага звання.

А. прафесара.

3. Дакумент на права атрымання ваеннаслужачым грашовага, харчовага і інш. забеспячэння.

|| прым. атэста́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

неад’е́мны únverrückbar; únveräußerlich; únabdingbar; integríerend;

неад’е́мнае пра́ва verbríeftes Recht;

неад’е́мная ча́стка ein integríerender [nicht wégzudenkender] Bestándteil

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Úrheberrecht

n -(e)s, -e а́ўтарскае пра́ва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Verféchtung

f -, -en абаро́на, адсто́йванне (права, думкі)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Pensionsberechtigung

[paŋzi'o:ns-]

f -, -en пра́ва на атрыма́нне пе́нсіі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Prozéssrecht

n -(e)s юрыд. працэсуа́льнае пра́ва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Vertríebsrecht

n -(e)s, -e пра́ва про́дажу [распаўсю́джвання]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

wáhlfähig

a які́ ма́е пра́ва [мо́жа] быць абра́ным

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Stáatsbürgerrecht

n -(e)s, -e пра́ва грамадзя́нства

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)