thorough
[ˈӨɜ:roʊ]
adj.
1) по́ўны, дакла́дны
a thorough search — дакла́дныя по́шукі
2) грунто́ўны, вычарпа́льны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Тэ́нта ‘туга’ (шальч., Сл. ПЗБ), тэ́нго, тэ́ньго ‘старанна?’: будзе ахвотна й тэнго робіць, што схочэ (Сержп. Прымхі), тэ́нґа ‘вельмі добра’: тэ́нґа павячэраў (мядз., Каўрус). З польск. tęgo ‘туга’, а таксама дыял. tęngo ‘многа, добра’, tęgo ‘ўпарта; вельмі; хутка, шпарка’ (Варш. сл.). Сюды ж тэ́нгі ‘рослы, поўны’ (воран., Сл. ПЗБ) з польск. tęgi ‘тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
complete
[kəmˈpli:t]
1.
adj.
1) по́ўны, цэ́лы
complete set of works — по́ўны збор тво́раў
2) уве́сь, уся́, усё; цэ́лы
to devote a complete day to studies — прысьвяці́ць цэ́лы дзень наву́цы
3) ско́нчаны, зро́блены
4) по́ўны, абсалю́тны
a complete surprise (happiness) — по́ўная неспадзе́ўка
2.
v.t.
1) зако́нчыць, ско́нчыць, завяршы́ць
2) дапо́ўніць, укамплектава́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
worker [ˈwɜ:kə] n. рабо́чы, працо́ўны;
a disabled worker інвалі́д пра́цы;
a hard worker працаві́к; працаві́чка; рабаця́га;
a full-time wor ker рабо́тнік, заня́ты по́ўны працо́ўны дзень
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
lebéndig
1.
a
1) жывы́
2) по́ўны жыцця́, жва́вы
2.
adv жва́ва, ажыўлена
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
absolút
1.
a
1) абсалю́тны, по́ўны
2) абсалю́тны, безумо́ўны
2.
adv абсалю́тна, безумо́ўна
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
абсалюты́зм
(фр. absolutisme, ад лац. absolutus = поўны, неабмежаваны)
форма дзяржаўнага кіравання, пры якой вярхоўная ўлада належыць адной асобе; неабмежаваная манархія, самадзяржаўе.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
Разво́д ’калёсы, прыстасавання для перавозкі бярвення’ (віл., Сл. ПЗБ), ’разведзены ў даўжыню воз’, ’поўны камплект колаў для воза’ (Сцяшк.). Лексіка-семантычнае ўтварэнне; перанос назвы адбыўся на аснове метаніміі: цэлае — воз — атрымала назву ад часткі — жэрдкі, што злучае перадок воза з задком і дазваляе падоўжыць воз: разво́дка ’трайня ў возе’ (гродз., Сл. ПЗБ). Параўн. драбі́ны, калёсы.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
анані́мны, ‑ая, ‑ае.
1. На якім не пазначаны аўтар, без подпісу аўтара. Ананімная літаратура. Ананімнае пісьмо. □ Валодзя Полаг на поўны голас філасофстваваў аб подласці людзей, якія пішуць ананімныя пісьмы. Шамякін.
2. Які ўтойвае сваё імя, не ставіць подпісу пад пісьмом, творам. Ананімны аўтар.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ко́шык, ‑а, м.
Невялікі кош; тое, што і кош (у 1 знач.). З калгаса прыбег.. Піліпчык. Ён прынёс цэлы кошык, напакаваны ўсякай ежай. Лынькоў. Мы назбіралі з доктарам Ваўковічам грыбоў — ён поўны кошык, а я ўсяго некалькі баравікоў — і селі адпачыць. Васілевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)