фіксава́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. фіксаваць; дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. фіксавацца. Фіксаванне сігналу. Фіксаванне малюнка. Фіксаванне плёнкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фікса́цыя, ‑і, ж.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. фіксаваць; дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. фіксавацца. Фіксацыя ўвагі. Фіксацыя тканкі. Фіксацыя землетрасення.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
а́рышт
(польск. areszt, ад с.-лац. arrestum)
1) узяцце пад варту, пазбаўленне волі, 2) забарона карыстацца якой-н. маёмасцю паводле рашэння судовых органаў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
leprós
a пракажо́ны, струпля́вы =ler суф. назоўнікаў м. р., утварае назвы людзей паводле іх роду дзейнасці, спосабу жыцця: Spórtler m спартсме́н, спарто́вец
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
schálten
I
vt эл. уключа́ць, злуча́ць, пераключа́ць
II
vi (über A, mit D) распараджа́цца чым-н.
~ und wálten — распараджа́цца [гаспада́рыць] паво́дле свайго́ меркава́ння
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Schíldbürger
m -s, -
1) разм. прасця́к
2) абыва́цель, мешчані́н
3) гіст. літ. жыха́р Шдльды (выдуманы горад, паводле вядомага ў Германіі літаратурнага твора)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
закі́дванне 1, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. закідваць 1 — закі́даць.
закі́дванне 2, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. закідваць 2 — закінуць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
выме́шванне 1, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. вымешваць 1 — вымесіць.
выме́шванне 2, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. вымешваць 2 — вымешаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
агале́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле дзеясл. агаляць — агаліць (у 1, 5 знач.); дзеянне і стан паводле дзеясл. агаляцца — агаліцца (у 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
драбле́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. драбіць і стан паводле дзеясл. драбіцца (у 1 знач.). Драбленне горнай пароды. Драбленне сялянскіх гаспадарак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)