флякі, ‑аў; адз. няма.

1. Кішкі, вантробы, трыбухі жывёлы.

2. Страва, прыгатаваная з кішак, рубца і пад. Тушаныя флякі.

[Польск. flaki ад ням. Fleck — кавалак чаго‑н.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чамусь, прысл.

Разм. Тое, што і чамусьці 1. [Сярго:] Народ абучаны, страляць умее, А поспехаў у вас чамусь няма. Глебка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Галя́ць ’бегаць (без занятку)’ (Сцяц. Словаўтв.). Няяснае слова; няма дадатковых даных, роднасных лексем.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

*Кажушма́н, кожушман ’вялікі шчупак’ (ТС). Адпаведнікаў няма, вузкарэгіянальнае ўтварэнне ад кажушак 2 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

whereby

[hwerˈbaɪ]

adv., conj.

пры дапамо́зе чаго́; чым; як

There is no other way whereby he can be saved — Няма́ нія́кага і́ншага спо́сабу яго́ вы́ратаваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

прыступ назоўнік | мужчынскі род

  1. гл. прыступіць.

  2. Атака, штурм.

    • Ісці на п.
    • Прыступам захапіць горад.

  3. Вострае праяўленне адзнак хваробы, страху і пад.

    • П. кашлю.
    • П. рэўнасці.
    • Сардэчны п.

Фразеалагізмы:

  • Ані прыстуцу да каго (размоўнае) — не магчы падысці, звярнуцца да каго-н.
  • Цяпер да яго прыступу няма (размоўнае) — тое, што і ані прыступу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

невядомы прыметнік

  1. Такі, якога не ведаюць, аб якім няма звестак; незнаёмы.

    • Н. востраў.
    • Ураўненне з адным невядомым (назоўнік).

  2. Які не карыстаецца вялікай папулярнасцю; малавядомы.

    • Н. аўтар.

  3. Нязведаны, не перажыты раней.

    • Невядомае пачуццё.

  4. Незнаёмы, незнаёмая.

    • Прыходзіў невядомы (назоўнік).
    • Труп невядомага (назоўнік).

  5. Аб чым-н. нязведаным.

    • Крок у невядомае (назоўнік).

|| назоўнік: невядомасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

манеўраваць дзеяслоў | незакончанае трыванне

  1. Рабіць манеўр (у 1, 3 і 4 знач.), манеўры.

    • Паравоз манеўруе.

  2. Лавіраваць, абыходзіць перашкоду.

    • М. сярод перашкод.

  3. пераноснае значэнне: Дзейнічаць так, каб ашукаць каго-н., хітрыць (размоўнае).

    • Няма чаго м.

  4. пераноснае значэнне, чым. Умела распараджацца чым-н., выкарыстоўваць што-н.

    • М. тэхнікай.

|| закончанае трыванне: зманеўраваць.

|| назоўнік: манеўраванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

буркалы, ‑аў; адз. няма.

Разм. пагард. Вочы. Пан Юзаф.. злосна сплёўвае на казу, уставіўшую на яго свае лупатыя буркалы. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вілачкі, ‑чак; адз. няма.

1. Памянш. да вілкі, вілы.

2. Разм. Рагулька.

3. Тое, што і вілка (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)