хвалява́ць несов.
1. (заставлять колебаться) волнова́ть;
ве́цер ~лю́е марску́ю гладзь — ве́тер волну́ет морску́ю гладь;
2. трево́жить, волнова́ть; беспоко́ить; расстра́ивать;
ра́дасць ~лю́е — ра́дость волну́ет;
гэ́тыя ве́сткі мяне́ ~лю́юць — э́ти ве́сти меня́ волну́ют (трево́жат);
шум ~лю́е хво́рага — шум беспоко́ит больно́го;
3. (будоражить) волнова́ть;
х. наро́д — волнова́ть наро́д
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дэмакра́т
(ад гр. demos- народ + -крат)
1) прыхільнік дэмакратыі;
2) член дэмакратычнай партыі;
3) той, хто вядзе просты спосаб жыцця.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
плебс
(лац. plebs = народ)
1) клас плебеяў у Стараж. Рыме;
2) шырокія слаі гарадской беднаты ў сярэдневяковай Еўропе і пазней.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
этнаграфі́зм
(ад гр. ethnos = народ + grapho = пішу)
наяўнасць этнаграфічных рыс, асаблівасцей, апісанняў, дэталей дзе-н. (у кнізе, п’есе і інш.).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Полк ’вайсковая адзінка’ (ТСБМ), ’род, племя’ (Бяльк.), ’вельмі многа’ (шчуч., Сл. ПЗБ). Укр. полк, рус. полк, польск. pułk, ст.-польск. pełk (імя ўласнае Świętopełk), в.-луж. połk, чэш., славац. pluk, серб.-харв. пук ’народ, тлум’, балг. пълк, ст.-слав. плъкъ. Прасл. *pьlkь. Адзінай думкі наконт паходжання гэтага слова няма. Найбольш верагодным лічыцца праславянскае запазычанне гоцкага *fulk(s) ’вайсковы атрад’, параўн. ст.-в.-ням. folc (суч. Volk) — ’народ’, войска’, але гэта не бясспрэчна (Чарных, 2, 53). Векслер (Гіст., 125) тлумачыць адсутнасць пераходу л > ў аднаўленнем л пад уплывам рус. полк. Банькоўскі (2, 526) параўноўвае з лат. palks, літ. pulkas ’мноства, тлум, статак; войска’, pulkáuti ’збірацца ў статак (пра птушак)’, санскр. pr̥nakti ’злучаць’, што сумнеўна (гл. Фасмер, 3, 311). Гл. таксама пулк.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
нарве́жцы, ‑аў; адз. нарвежац, ‑жца, м.; нарвежка, ‑і, ДМ ‑жцы; мн. нарвежкі, ‑жак; ж.
Народ, які складае асноўнае насельніцтва. Нарвегіі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
не́мцы, ‑аў; адз. немец, ‑мца, м.; немка, ‑і, ДМ ‑мцы; мн. немкі, ‑мак; ж.
Народ, які складае асноўнае насельніцтва Германіі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
непа́льцы, ‑аў; адз. непалец, ‑льца, м.; непалка, ‑і, ДМ ‑лцы; мн. непалкі, ‑лак; ж.
Народ, які складае асноўнае насельніцтва Непала.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
парагва́йцы, ‑аў; адз. парагваец, ‑вайца, м.; парагвайка, ‑і, ДМ ‑вайцы; мн. парагвайкі, ‑ваек; ж.
Народ, які складае асноўнае насельніцтва Парагвая.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
партуга́льцы, ‑аў; адз. партугалец, ‑льца, м.; партугалка, ‑і, ДМ ‑лцы; мн. партугалкі, ‑лак; ж.
Народ, які складае асноўнае насельніцтва Партугаліі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)