блага́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае;
Маліць, прасіць, умольваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
блага́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае;
Маліць, прасіць, умольваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бутэ́ліца, ‑ы,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
акульты́зм, ‑у,
Агульная назва містычных вучэнняў, якія сцвярджаюць, быццам у прыродзе існуюць таямнічыя, звышнатуральныя сілы, з якімі
[Ад лац. occultus — схаваны, тайны.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ану́чнік, ‑а,
Той, хто збірае анучы (у 1 і 2 знач.) або скуплівае іх у абмен на якія‑н. тавары.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кабе́та, ‑ы,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пагну́цца, ‑гнецца; ‑гнёмся, ‑гняцеся, ‑гнуцца;
1.
2. Сагнуцца, скурчыцца — пра ўсіх, многіх.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ператрыво́жаны, ‑ая, ‑ае.
1.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыстанцы́йны, ‑ая, ‑ае.
Які размяшчаецца каля чыгуначнай станцыі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
эалі́т, ‑у,
1. Устарэлая назва старажытнейшага перыяду каменнага веку (палеаліту), калі
2. У геалогіі — камень з вострымі краямі, падобны на штучна апрацаваны камень.
[Ад грэч. ēōs — зара і lithos — камень.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
каро́ва, -ы,
Буйная свойская жывёліна, якая дае малако; самка быка, а таксама некаторых парод буйной рагатай жывёліны (лася, аленя, зубра).
Марская карова — вымерлае воднае млекакормячае атрада сірэн.
Дойная карова — пра крыніцу матэрыяльных даброт, якой звычайна карыстаюцца несумленныя
Як карова языком злізала каго-што (
||
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)