глухо́й

1. прил., в разн. знач. глухі́;

глуха́я ночь глуха́я ноч;

глуха́я стена́ глуха́я сцяна́;

глухо́й уголо́к глухі́ куто́к;

глухо́й лес глухі́ лес;

глу́хой согла́сный лингв. глухі́ зы́чны;

2. сущ. глухі́, -хо́га м.;

глуха́я пора́ глуха́я пара́;

глуха́я дверь глухі́я дзве́ры.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

Ляскоўнік ’арэшнік’ (Нас., зэльв., Шатал.). У выніку намінацыі выразу лясковы лес з лясковы ’арэхавы’ (Нас.). Да леска 1 < прасл. lěska ’ляшчына’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пале́шня ’паляванне’ (Сл. ПЗБ). Рус. полесня, полешня ’паляванне, паляўнічы промысел’. Ад *палесаваць (ср. рус. полесовать) ’паляванне’ < лес (гл.). Параўн. паляванне < поле.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

grabina

ж.

1. гл. grab;

2. грабавае дрэва; грабавая драўніна;

3. грабавы лес

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

gąszcz, ~u

м.

1. гушчар;

2. гушча (густая вадкасць);

gąszcz sztandarów — лес сцягоў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

запаве́дны Schutz-, Schon-; Hége-;

запаве́дны лес Hégewald m -(e)s, -wälder, Hégeholz n -es, Schónung f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

зеляню́сенькі, ‑ая, ‑ае.

Разм. Вельмі зялёны; зелянюткі. А знізу гэты лес кашлаты Меў зелянюсенькія шаты Лазы, чаромхі ці крушыны, Алешын ліпкіх. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гарэ́заваць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; незак.

Весяліцца, дурэць, забаўляцца. У кустах гарэзавалі хлапчукі, лес за ракой адгукаўся на іх крыкі і смех. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падбры́кнуць, ‑не; зак. і аднакр.

Рэзка падкінуць, ускінуць заднія ногі (пра жывёл). [Лось] сярдзіта падбрыкнуў.., сігануў цераз ручай і падаўся ў лес. Хомчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

са́джаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад садзіць (у 6 знач.).

2. у знач. прым. Які вырас з саджанцаў. Саджаны лес.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)