ужы́ць I сов. смочь жить, ужи́ться;
хі́ба тут ужыве́ш? — ра́зве тут смо́жешь ужи́ться?;
там ніхто́ не ўжыве́ — там никто́ не смо́жет жить
ужы́ць II сов. употреби́ть, испо́льзовать; примени́ть;
у. но́вы ме́тад — употреби́ть (испо́льзовать) но́вый ме́тод;
я не ве́даў, на што ўжыць гро́шы — я не знал, на что употреби́ть де́ньги;
у. вы́раз — употреби́ть выраже́ние
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
neck [nek] n.
1. anat. шы́я
2. каўне́р;
a low neck глыбо́кі вы́раз, дэкальтэ́;
a scooped neck глыбо́кі кру́глы вы́раз (пра сукенку);
a polo neck высо́кі закры́ты каўне́р
3. (of smth.) ву́зкая ча́стка прадме́та; ры́льца (бутэлькі); но́жка (чаркі); шы́йка (струнных музычных інструментаў);
a neck of land перашы́ек
♦
a pain in the neck infml даку́члівы/назо́йлівы чалаве́к; з’я́ва, яка́я раздражня́е/дакуча́е;
be up to one’s neck in debt infml быць па (са́мыя) ву́шы ў даўгу́; завя́знуць у даўга́х;
break one’s neck скруці́ць, сабе́ шы́ю; звярну́ць сабе́ галаву́;
breathe down smb.’s neck infml стая́ць над душо́й (у каго́-н.); вісе́ць над ка́ркам (у каго́-н.);
get it in the neck infml атрыма́ць па ка́рку, атрыма́ць наганя́й;
risk one’s neck infml рызыкава́ць жыццём/галаво́й;
save one’s neck infml ратава́ць сваю́ шку́ру;
stick one’s neck out infml ста́віць сябе́ пад уда́р; накліка́ць на сябе́ гнеў, кры́тыку і г. д.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
мі́на 1, ‑ы, ж.
1. Снарад з выбуховым рэчывам, які закладваецца ў зямлю, пад ваду і інш. Неўзабаве загрымелі выбухі на чыгунцы, запалалі паліцэйскія ўчасткі, пачалі падрывацца на мінах нямецкія машыны. Асіпенка. Адна за адной загарэлася некалькі машын, два танкі наскочылі на міны. Мележ.
2. Снарад для стральбы з мінамёта. Праз хвіліну мінамёт пачаў сыпаць міны на мірныя хаты. Шамякін.
3. Тое, што і тарпеда.
•••
Падлажыць міну гл. падлажыць.
[Фр. mine.]
мі́на 2, ‑ы, ж.
Выраз твару. Хлопцы пераглянуліся і зрабілі сур’ёзныя міны. Гартны. Кандрат так перадражніў Данькаву інтанацыю і міну, што ўсе зарагаталі. Караткевіч.
•••
Рабіць вясёлую міну пры дрэннай гульні гл. рабіць.
Рабіць (строіць) міну гл. рабіць.
[Фр. mine.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
су́хасць, ‑і, ж.
1. Уласцівасць і стан сухога (у 1, 2, 5–12 знач.). Сухасць паветра. Сухасць скуры. □ Нашых літаратараў часамі слушна папракаюць у лексічнай беднасць, у сухасці мовы. Скрыган. Пачуццёвая сухасць з’явілася тут не ад беднасці таленту. Каваленка.
2. Адсутнасць або недахоп вільгаці дзе‑н. Язэп напіўся прыгаршчамі вады; горкая сухасць у роце знікла. Асіпенка. Вылі ў паветры цеплыня, сухасць, кедравы водар з лясоў на тым баку (далёкіх, далёкіх!). Караткевіч.
3. перан. Сухое, халоднае абыходжанне з кім‑н., выраз намеранай стрыманасці. З Ігнасёвымі словамі сухасць сплыла з .. твару [дзяўчыны] і гуллівая вясёласць заіграла на шчоках. Мурашка. Нядаўнюю сухасць і дзелавітасць у камандзіра ўзвода нібы ветрам здзьмула. Курто.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
узды́х, ‑у, м.
Узмоцненае ўдыханне і выдыханне паветра. Грудзі .. [чалавека] хадзілі ўбакі, здавалася, ён прысядаў пры кожным сваім выдыху і ўздыху. Чорны. З горла .. [дзяўчыны] вырваўся ўздых, затым вада. Маўр. // Глыбокі ўдых і выдых як выраз смутку, развагі і пад. пачуццяў. Ганька з уздыхам успамінае маму: вось у яе ўжо была чысціня дык чысціня... Васілевіч. Рыгор так і не разабраўся, што азначаў гэты .. ўздых [Валі]: ці згоду з ім, ці адказ на нейкую сваю думку. Арабей. / у перан. ужыв. Наводшыбе непрыязна цямнеў лес, маўкліва і насцярожана глядзелі на .. [Лену] расчыненыя вокны хат, а здалёк даносіліся цяжкія ўздыхі возера. Ваданосаў.
•••
Да апошняга ўздыху — да самай смерці, да канца жыцця.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ба́йкі (прым.) прыгожы, харошы’ (Інстр. лекс., Сцяшк. МГ). Дакладная адпаведнасць ва ўкр. (бойк.) ба́йки (ба́йка) ’нядрэнны’ і польск. bajki ’тс’. Цяжка сказаць, адкуль паходзіць гэта слова. Зыходзячы з геаграфіі (зах.), магчыма, запазычанне з польск. мовы, дзе гэты выраз вельмі пашыраны ў гаворках. Карловіч (1, 38) адносіць польск. bajki да bajka ’дробязь, глупства, лухта’ (параўн. ба́йка 1).
Ба́йкі (прысл.) ’многа’ (Сцяшк. МГ), ’надта многа, вельмі’ (Інстр. лекс.), нішто сабе’ (Бесар.). Гэтаму прыслоўю, бясспрэчна, звязанаму з ба́йкі (прым.), ёсць дакладная адпаведнасць ва ўкр. (бойк.) ба́йки, ба́йка (прысл.) ’нядрэнна, нічога сабе, не бяда’ і ў польск. мове (bajki). Зыходзячы з геаграфіі слова ва ўсх.-слав. мовах (толькі зах. гаворкі) і з пашырэння яго ў польск. мове, можна думаць пра запазычанне (з польск.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Па́цер, па́церы, па́ціры ’малітва наогул і асабліва «Ойча наш» (Нас., ТСБМ, Яруш., Кліх, Мядзв., Др.-Падб.; мін., гродз., Шн. 2; Сл. ПЗБ), ’ружанец, пацеркі, з якімі моляцца’ (Сцяшк.), ст.-бел. пацеръ, патеръ ’тс’ (1516 г.) запазычаны са ст.-польск. pacierz, pacierze ’тс’, якое прыйшло (у X ст.) са ст.-чэш. páteř, дзе азначала лац. малітву, што пачынаецца словамі pater noster ’Ойча наш’. Пазней, калі малітваў чыталі некалькі, іх адлічвалі на ружанцы — пацерках (шарыках з ружовага дрэва, нанізаных на нітку). Таму пазней pater noster стала азначаць ’адна пацерка’, а выраз скараціўся да pater. Адсюль паходзіць і па́церка (гл.) (Насовіч, 395; Брукнер, 390; Махэк₂, 437; Шцібер, RÉS, 1961, 39, 8; Булыка, Лекс. запазыч., 180).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
aspect [ˈæspekt] n.
1. аспе́кт, бок; пункт гле́джання;
They considered the problem in all aspects. Яны разгледзелі праблему з усіх бакоў.
2. fml вы́раз (твару, вачэй); вы́гляд; во́нкавы/зне́шні вы́гляд;
of pleasing aspect прые́мнай зне́шнасці
3. fml бок, кіру́нак;
the eastern aspect of the building усхо́дні бок буды́нка;
My house has a south aspect. Фасад май го дома глядзіць на поўдзень.
4. ling. трыва́нне;
the imperfective/perfective aspect незако́нчанае/зако́нчанае трыва́нне
5. astron. канфігура́цыя (планет)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
і́ндэкс
(лац. index)
1) спіс, пералік чаго-н. (напр. і. тавараў);
2) лічбавы паказчык, які выражае змены якой-н. эканамічнай з'явы (напр. і. цэн);
3) лічбавы або літарны паказчык, які змяшчаецца звычайна ўнізе літары, што ўваходзіць у матэматычны выраз;
4) умоўнае абазначэнне з лічбаў або літар, якое надаецца паштовым аддзяленням, бібліятэчным кніжным раздзелам і інш.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
нада́ць сов.
1. в разн. знач. прида́ть;
н. зако́нную сі́лу — прида́ть зако́нную си́лу;
н. сур’ёзны вы́раз тва́ру — прида́ть серьёзное выраже́ние лицу́;
2. (звание) присво́ить; (о чине — ещё) произвести́ (в кого);
н. го́днасць заслу́жанага дзе́яча наву́кі — присво́ить зва́ние заслу́женного де́ятеля нау́ки;
н. чын капіта́на — произвести́ в капита́ны;
3. (воплотить) прида́ть; обле́чь (во что);
н. фо́рму — прида́ть фо́рму; обле́чь в фо́рму
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)