гемімарфі́т

(ад гемі- + гр. morphe = выгляд)

тое, што і каламін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

травесці́раваць

(фр. travestir)

перарабляць мастацкі твор, надаваць яму новы выгляд.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

◎ Кі́жык ’сучок’ (Жыв. сл.). Слова, мабыць, балтыйскага паходжання. Калі ўлічыць, што разглядаемая форма дэмінутыў, адпаведная лексема без памяншальнага суфікса мела б выгляд *кіж ’сук’. Параўн. літ. keža, tъ/ža ’дубіна, друк’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Навы́глыд ’наадварот’ (Бяльк.): а ты ўсё навыглыд дзелыіш. Няясна. Магчыма, недакладнае тлумачэнне значэння, бо кантэкст дапускае і іншае разуменне слова: ’для выгляду, для блізіру’; тады хутчэй за ўсё з на+выгляд.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

wholesome [ˈhəʊlsəm] adj.

1. кары́сны; здаро́вы;

wholesome food здаро́вая е́жа;

wholesome advice кары́сная пара́да

2. мо́цны, по́ўны здаро́ўя;

have a wholesome appearance мець здаро́вы вы́гляд

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бры́дзіць

1. разм. (псаваць выгляд) entstéllen vt, verúnstalten vt;

2. разм. (пэцкаць) beschmíeren vt, beschmútzen vt; besúdeln vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

падхарашы́цца, ‑харашуся, ‑харошышся, ‑харошыцца; зак.

Разм. Надаць сабе больш прыгожы выгляд, прыхарашыцца. Маладыя прайшлі ў спальню, каб там падхарашыцца і пышна выйсці да гасцей. Сташэўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

памаладзе́лы, ‑ая, ‑ае.

Які набыў больш малады выгляд; адчуў сябе маладзейшым. [Тэкля] узнялася, трымаючы ў руцэ чарку, і ў яе памаладзелых вачах гарэў агонь радасці. Краўчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

атлеты́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае дачыненне да атлетыкі. Атлетычныя практыкаванні.

2. Які мае дачыненне да атлета; уласцівы атлету. Атлетычны склад. Атлетычныя плечы. Атлетычны выгляд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грануля́цыя, ‑і, ж.

1. Тое, што і грануляванне.

2. Бачная зярністасць сонечнай паверхні.

3. Новая тканка, якая разрастаецца пры загойванні раны і мае зярністы выгляд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)