Verbum

прыдаро́жыцца, ‑жуся, ‑жышся, ‑жыцца; зак.

Абл. Прытаміцца, стаміцца ў дарозе, за дарогу; здарожыцца. [Жанчына:] — Дык вядзі, вядзі сваю гаспадыньку. Бач, прыдарожылася. Лупсякоў.

пры́караткі, ‑ая, ‑ае.

Абл. Караткаваты. [Лаўрыновіч] быў у тым самым прыкараткім кажушку, што і раней, і ў тых самых сініх галіфэ. Лобан.

расхля́біца, ‑ы, ж.

Абл. Асенняя або веснавая бездараж. У расхлябіцу, па непралазнай асенняй гразі, шафёр болей аднаго рэйса не робіць. Навуменка.

сала́ш, ‑а, м.

Абл. Будан. Дзед Талаш ведаў у пушчы мазырскіх лясоў спрытна пабудаваныя салашы, дзе летам мелі прыпынак смалакуры. Колас.

саскле́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Абл. Азябнуць, змерзнуць. Ссінееш, бывала, сасклееш на холадзе, а даклікацца ў хату маці не можа. Якімовіч.

сіне́ц, ‑нца, м.

1. Рыба сямейства карпавых.

2. Абл. Сінеча (пра неба). Далёка ў сінец гарызонта забягалі шырокія папрыбіраныя палі. Скрыган.

служы́вы, ‑ага, м.

Абл. Салдат, ваеннаслужачы. — Сядай, служывы, пагрэемся, — запрасіў Язэпа чалавек. Асіпенка. — Куды ідзеш, служывы? — пытаецца поп у салдата. Якімовіч.

стагаві́шча, ‑а, н.

Абл. Стажар’е. На тым месцы, дзе Данчанка пасадзіў кусты парэчак і прышчапіў яблынькі, было так званае «стагавішча». «Звязда».

сураве́жка, ‑і, ДМ ‑жцы; Р мн. ‑жак; ж.

Абл. Тое, што і сыраежка. Суравежкі і суніцы Зарадзілі ля крыніцы. Якімовіч.

суто́нець, ‑ее; безас. незак.

Абл. Змяркацца. У гэтую пару года дні вельмі кароткія. Пакуль тое ды сёе — ужо і сутонела. Гарэцкі.