пры́караткі, ‑ая, ‑ае.
Абл. Караткаваты. [Лаўрыновіч] быў у тым самым прыкараткім кажушку, што і раней, і ў тых самых сініх галіфэ. Лобан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)