пранікне́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. пранікаць — пранікнуць.

2. Тое, што і пранікнёнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прапа́рка, ‑і, ДМ ‑рцы, ж.

Спец. Дзеянне паводле дзеясл. прапарваць — прапарыць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прапо́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. праполваць — прапалоць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прато́чка, ‑і, ДМ ‑чцы, ж.

Дзеянне паводле дзеясл. праточваць — пратачыць ​1 (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пратэрміно́ўка, ‑і, ДМ ‑ноўцы; Р мн. ‑новак; ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. пратэрміноўваць — пратэрмінаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыкі́дванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. прыкідваць — прыкі́даць, прыкінуць і прыкідвацца — прыкінуцца (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыме́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прымерваць — прымераць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыпра́ўка, ‑і, ДМ ‑праўцы, ж.

Дзеянне паводле дзеясл. прыпраўляць — прыправіць (у 2, 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прырашчэ́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. прырасці, прырасціць.

2. Павелічэнне, прыбаўленне. Прырашчэнне скорасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разво́зка, ‑і, ДМ ‑зцы, ж.

Разм. Дзеянне паводле дзеясл. развозіць — развезці (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)