Perhaps this photo will help to jog your memory. Магчыма, гэтае фота паможа вам успомніць.
jog along[ˌdʒɒgəˈlɒŋ]phr. v.BrE, infml цягну́цца (без зменаў, прагрэсу)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
smoke1[sməʊk]n.
1. дым
2.infml курэ́нне, пале́нне;
a break for a smoke пераку́р;
have a smokе куры́ць
♦
go up in smoke згарэ́ць ушчэ́нт;
like smoke мі́гам, умо́мант;
there is no smoke without fireBrE няма́ ды́му без агню́
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
still2[stɪl]adj.
1. нерухо́мы, спако́йны;
still rain дождж без ве́тру;
keep still не варушы́цца
2. ці́хі, бясшу́мны, нямы́;
still nights ці́хія но́чы;
be still маўча́ць
3. няпе́ністы;
still lemonade негазірава́ны лімана́д
♦
still waters run deep ≅ ці́хая вада́ берагі́ рве
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
аўтама́тыка
(фр. automatique, ад гр. automatos = самарухомы)
1) сукупнасць механізмаў і прыстасаванняў, якія дзейнічаюць без непасрэднага ўдзелу чалавека;
2) галіна навукі і тэхнікі, якая распрацоўвае метады і сродкі аўтаматызацыі вытворчых працэсаў.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
сабо́
(фр. sabot)
1) чаравікі на драўлянай падэшве або выдзеўбаныя з дрэва;
2) сучасная мадэль жаночага летняга абутку з закрытым наском, без пяткі, на тоўстай падэшве з дрэва або спецыяльнага пластыку.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
herúm=
аддз.дзеясл. прыстаўка, указвае на:
1) кругавы рух: herúmfahren* аб’язджа́ць
2) рух без пэўнага напрамку: herúmgehen* расха́джваць, хадзі́ць туды́-сюды́
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
stumpf
a тупы́; тупано́сы
éine ~e Náse — кірпа́ты нос
2) ма́тавы, без бля́ску
3) перан. тупы́ абыя́кавы
~e Gléichgültigkeit — тупа́я абыцкавасць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Малаха́й1 ’шапка з шырокімі навушнікамі’, ’шырокі кафтан без пояса’ (ТСБМ), малахайка ’зімовая шапка’ (Касп.). Укр.малахай, рус.малаха́й ’шырокае мешкаватае адзенне без пояса’, ’доўгі халат з футра’, ’неакуратна апрануты чалавек’, ’разява, расцяпа’, ст.-рус.малахай ’шапка з футрам’ (XVII ст.). Запазычана ва ўсх.-слав. мовы з тат.malaxai, марыйск.malaxai, якія з калмыц. maχlä, манг.malagai ’шапка’ (Фасмер, Этюды, 127; Яго ж, 2, 562; Аткупшчыкоў, Из истории, 208).
*Малаха́й2, молоха́й ’хвароба ў авечак’ (мазыр., З нар. сл.). Няясна. Недастатковасць інфармацыі аб сутнасці названай хваробы дае магчымасць зрабіць толькі некаторыя дапушчэнні адносна паходжання лексемы. Можна дапусціць, што яна звязана з навагрэч. μαλακός ’мяккі’, μαλακώνω ’паслабляю, размякчаю, сціхаю’, μαλάκυνσις ’размякчэнне мозга’, якія ўзыходзяць да ст.-грэч.μαλαχία ’слабасць’. Параўн. таксама лац.malacia ’вяласць, бяздзейнасць’, ’адсутнасць апетыту’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Сірата́ ‘дзіця або падлетак, які застаўся без аднаго або без абодвух бацькоў’ (ТСБМ, Ласт., Некр. і Байк., Бяльк., Стан.), сірота́ ‘тс’ (ТС), сіраці́ць ‘рабіць сіратою’ (Нас., Касп., Стан.), сіраці́на ‘сірата’ (Байк. і Некр., Касп., Ласт., Нас.), ст.-бел.сирота ‘тс’. Укр., рус.сирота́, польск.sierota, в.-луж., н.-луж.syrota, чэш.sirota, серб.-харв.сиро́та, славен.sirọ̑ta, балг.си́рота, макед.сирота ‘тс’. Прасл.*sirota ‘сірата’ дэрыват ад прым. *sirъ з суф. ‑ota, першапачаткова nomen abstractum. Гл. Шустар-Шэўц, 1401–1402; БЕР, 6, 700. Кантытуанты прасл.*sirъ (гл. сіры) роднасныя літ.šeirỹs ‘удавец’, šeirẽ ‘удава’, авест.saē ‘сіратлівы, асірацелы’; гл. Траўтман, 301; Эндзелін, Слав.-балт. эт., 196; Праабражэнскі, 2, 289; Фасмер, 3, 627; Махэк₂, 544. Борысь (546) выводзіць *sirъ ад і.-е.*kei‑ з суф. ‑ro.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ту́пкі1 ‘цвёрды, не вязкі (грунт)’, ‘добра ўбіты, утаптаны’ (ТСБМ; Сцяц.; в.-дзв., Шатал.; гродз., стаўб., карэліц., З нар. сл.; навагр., Нар. словатв.), ‘цвёрды, гладкі’ (Сцяшк. Сл.); ту́пка, ту́пко ‘цвёрда, роўна’ (Сцяшк. Сл.; Сл. ПЗБ), ‘там, дзе можна прайсці без цяжкасці, без рызыкі; утаптана, уходжана’ (слонім., Нар. лекс.), ту́пко ‘мелка, неглыбока (дзе можна прайсці балота)’ (Зайка Кос.; ганц., Ск. нар. мовы). Да ту́пкаць (гл.); верагодна, па фанетычных прычынах (змешванне у з о̂ закрытым) ідэнтыфікуецца з то́пкі ‘цвёрды (аб дне ракі)’ (Некр. і Байк., Янк. 2; уздз., Сл. ПЗБ) насуперак то́пкі ‘гразкі, багністы’ (ТСБМ, Сцяшк., ТС, Бяльк.), што выводзіцца з тапіць1 (гл.). Аналагічна тупко́е сала ‘тлустае’ (ЛА, 4), параўн. то́пкі ‘які пры смажанні дае шмат тлушчу’, што выводзіцца з тапіць2 ‘расплаўляць, тапіць’ (гл.).