ю́савы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да юса, напісаны з юсамі. Юсавае пісьмо.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

я́варавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да явара. Яваравы ліст. // Зроблены з явару.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ягуа́равы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ягуара, належыць, уласцівы яму. Ягуаравая шкура.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

яма́йскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Ямайкі, ямайцаў, які належыць, уласцівы ім.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ямшчы́цкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ямшчыка, належыць, уласцівы ямшчыку. Ямшчыцкія песні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

яныча́рскі, ‑ая, ‑ае.

Гіст. Які мае адносіны да янычара, належыць яму. Янычарская шабля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

яршо́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ярша, прыгатаваны з ярша. Яршовая юшка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лі́тасць ж. (велікадушныя адносіны) Gnáde f -; Mítleid n -(e)s (міласць, спагада);

◊

без лі́тасці schónungslos, gnádenlos, óhne Gnáde;

не дава́ць лі́тасці ніко́му níemand(en) schónen, kéine Schónung üben; erbármungslos vórgehen*;

здава́цца на лі́тасць перамо́жцы sich dem Síeger auf Gnáde und Úngnade ergében*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ста́навы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да стану ​5. Станавыя адносіны ў сказе.

станавы́, ‑а́я, ‑о́е.

Які мае адносіны да стана ​2 (у 4 знач.). // у знач. наз. станавы́, ‑о́га, м. Тое, што і станавы прыстаў. [Антось:] — Заварочвай аглоблі і смалі дахаты, калі не хочаш, каб з цябе і з брата станавы садраў па рублю. С. Александровіч.

•••

Станавы прыстаў гл. прыстаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

удзе́льны ​1, ‑ая, ‑ае.

Які мае непасрэдныя адносіны, дачыненне да чаго‑н.

удзе́льны ​2, ‑ая, ‑ае.

Гіст. Які мае адносіны да феадальнага уладання — удзела ​2. Удзельнае княства.

удзе́льны ​3, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да вымярэння вагі, аб’ёму, уласцівасцей рэчыва, якой‑н. з’явы ў адносінах да чаго‑н., а таксама да адзінкі іх вымярэння. Удзельная цеплаёмістасць.

•••

Удзельная вага гл. вага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)