Verbum

закульга́вець, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Разм. Стаць кульгавым. — Конь мой белы закульгавеў, то няма як ехаць мне сягоння. Чорны.

збано́к, ‑нка, м.

Невялікі збан; тое, што і збан. Волечка даставала з паліцы збанок і накрывала яго цадзілкай. Чорны.

зліза́цца, зліжацца; зак.

Абл. Стаць тонкім ад доўгага ўжывання, трэння; знасіцца. — О, гэты [плуг], здаецца, Рыгораў. Бач, як злізаўся! Чорны.

лакані́чны, ‑ая, ‑ае.

Сціслы і дакладна выказаны, выражаны; немнагаслоўны. Лаканічны стыль. Лаканічны адказ. □ Пісьмо было простае, кароткае, лаканічнае. Чорны.

ме́льнік, ‑а, м.

Тое, што і млынар. [Аканом:] — У мяне млын стаіць. Мельнік памёр. Бярыся, калі хочаш, малоць. Умееш? Чорны.

наско́ра, прысл.

Разм. Хутка, наспех. Зрабіць наскора. Паесці наскора. □ К .. [краўцу] падбягалі людзі, наскора віталіся і адбягалі да работы. Чорны.

недало́мак, ‑мка, м.

Абл. Кавалак якога‑н. зламанага прадмета. [Тварыцкі] пераклаў недаломак дугі на другое плячо і рушыў далей. Чорны.

паабса́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Абсадзіць вакол, па краях што‑н. або ўсё, многае. [Бацька] паабсаджваў дрэвамі дарогу. Чорны.

пага́рдлівасць, ‑і, ж.

Уласцівасць пагардлівага. Пагардлівасць да людзей. □ [Блецька] бачыў навылёт Тоўхарта і ненавідзеў яго.. за.. пагардлівасць да сябе. Чорны.

пазлі́звацца, ‑аецца; зак.

Абл. Злізацца, сцерціся ў многіх месцах. [Плуг] быў зусім яшчэ як новы, адно што месцамі пазлізваўся. Чорны.