ашаламле́нне, ‑я, н.

Стан разгубленасці або атупення.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абмярцве́ласць, ‑і, ж.

Стан абмярцвелага. Абмярцвеласць скуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абві́сласць,

Уласцівасць і стан абвіслага. Абвісласць шчок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэзарганізава́цца, ‑зуецца; зак.

Прыйсці ў стан дэзарганізацыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

забало́чанасць, ‑і, ж.

Стан забалочанага. Забалочанасць зямель.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

забру́дненасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан забрудненага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

замкну́тасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан замкнутага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запало́ханасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан запалоханага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запужа́насць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан запужанага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зара́жанасць, ‑і, ж.

Стан заражанага. Заражанасць паветра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)